۳ / ۷
على بن حسن اشرف ۱
۲۹۳۴.أعيان الشيعة :از او (على بن حسن اشرف) است :
كرامتمندان، فرزندان محمّدِ پيامبر صلى الله عليه و آلهبهترينِ پيشينيان و آيندگان اند.
جماعتى هستند كه خداوند ، مردم را به وسيله نياى آنها هدايت كردو توشه هايشان را به ميهمان ، ايثار مى كنند.
هر گاه نيزه به دستشان بيفتدشمشيرها را به شكست و فرو رفتنِ در نيام ، وا مى دارند.
در كنار طَف ، در گرامى ترين جايگاه اندو در آن ، بر هراس جانكاه دشمن ، شكيبايى پيشه كرده اند .
گرداگردِ حسين عليه السلام ، به خاك افتاده اندچنان كه گويى مرگشان ، بر پايه قرارى بوده است.
۳ / ۸
فضل بن محمّد ۲
۲۹۳۵.المَجدىّ:از ابو عبّاس فضل بن محمّد بن فضل ، در رثاى جدّش عبّاس عليه السلام ، سقّاى تشنگان ، فرزند على بن ابى طالب عليه السلام ، شعرى ديده ام كه اين چنين است :
من از عبّاس عليه السلام ، جايگاهى را به ياد دارمدر كربلا كه سرهاى جماعت را با تيغ، مى بريد.
از حسين عليه السلام ، حمايت مى كرد و او را كه تشنه است، سيراب مى نموداو نه روى گردان بود و نه كمر ، خم كرد و صحنه را نيز ترك نكرد.
هيچ روزى ، صحنه اى چون صحنه رزم او نديدم.وى ، در كنار حسين عليه السلام بود و برخوردار از فضيلت و شرافت .
چه صحنه رزمى، كه فضايل وى ، آشكار شدند!و پسينيانِ وى ، هرگز كارهايش را تباه نكردند.
1.ابو الحسن على بن حسن بن على بن عمرِ اشرف بن على بن الحسين عليه السلام، از شاعران دانشمند بود. شيخ طوسى، او را از ياران امام جواد۷ دانسته است. وى از نياكان سيّدِ مرتضى است و دانشمندى فاضل بوده است. پدرش در سال ۳۲۵ به دنيا آمده؛ امّا از تاريخ ولادت و وفات وى، گزارشى در دست نيست.
2.ابو عبّاس فضل بن محمّد بن فضل بن حسن بن عبيد اللّه بن عبّاس بن على عليه السلام بوده است. وى در ميانه قرن سوم مى زيسته و هم روزگار متوكّل عبّاسى بوده است. از او، فرزندانى در قم و طبرستان وجود دارند. او به سال ۴۲۷ ق، در گذشت.
