۱ / ۱۹
مُغَيرة بن نَوفِل بن حارث ۱
۲۹۰۵.أنساب الأشراف:مُغَيرة بن نَوفل بن حارث بن عبد المطّلب ، چنين سروده است :
روزگار ، مرا گريانْد و خندانْدو روزگار ، در گذر و رنگارنگ است.
آه و فسوس بر من كه جانى دارمكه از اندوه و غم ، جدا نمى گردد؛
غم و اندوه بر نُه تن كه در سرزمين طَف كشته شدندو همگىِ آنها ، سرانجام ، كفن شدند
و شش تن كه هرگز ، همانندشان را نمى بينم؛فرزندان عقيل، آن بهترينِ جنگاوران . ۲
1.مُغَيرة بن نوفل بن حارث بن عبد المطّلب ـ كه كنيه اش ابو يحيى است ـ در مكّه و پيش از هجرت پيامبر صل الله عليه وآله، زاده شد. نيز گفته شده كه تولّد او، در سال چهارم هجرى بوده است. همسرش اُمّ يحيى اُمامه، دختر ابو العاص بن ربيع و زينب دختر پيامبر صل الله عليه وآله بوده است. مغيرة بن نَوفل، همان كسى است كه وقتى ابن ملجم با شمشير بر سر امام على عليه السلام ضربت زد، مردم را كه براى دستگيرى ابن ملجم يورش آورده بودند، با شمشير تارانْد و با رواندازى كه در دست داشت، به سوى او پريد و آن را بر روى او انداخت.
مغيره، در نبرد صفّين نيز در ركاب امام على بن ابى طالب عليه السلام شمشير زد. وى در زمان خلافت عثمان، به قضاوت، مشغول بود.
2.ر.ك : ص ۲۶۹ (فصل دوم / كميت).
