۲۹۰۱.الإرشاد:اُمّ لقمان، دختر عقيل بن ابى طالب ، وقتى خبر شهادت امام حسين عليه السلام را شنيد ، به همراه خواهرانش: اُمّ هانى، اسماء ، رَملَه و زينب، دختران عقيل بن ابى طالب ـ كه رحمت خدا بر آنان باد ـ ، سرْبرهنه ، خارج شد و بر شهيدان خود در كربلا ، گريه سر داد و گفت :
چه پاسخى خواهيد داد ، آن گاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله ، به شما بگويد كه :[واى بر شما!] چه كرديد ـ كه شما ، واپسينْ امّت ها هستيد ـ
با اهل بيتِ من و ياورانم پس از منكه جمعى از آنها ، به اسارت در آمده اند و جمعى ، در خون تپيده اند ؟!
پاداش من ـ كه شما را هدايت كردم ـاين نبود كه پس از من ، با خاندانم ، بدرفتارى كنيد.
۲۹۰۲.أنساب الأشراف:زينب دختر عقيل ، در رثاى شهيدان طَف ، اين شعر را سرود و از خانه خود ، خارج شد و در بقيع ، نوحه سر داد كه :
چه پاسخى خواهيد داد ، آن گاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله به شما بگويد كه:[واى بر شما!] چه كرديد ـ كه شما واپسينْ امّت هستيد ـ
با خاندانم و يارانم؟! آيا شما را پيمانِ درستى نيستو به پيمان ها ، وفا نمى كنيد؟!
[آيا بايد] خاندان من و عموزادگانم ، در گرفتارى باشندو برخى اسير و برخى به خون تپيده باشند؟
پاداشِ من ـ كه شما را هدايت كردم ـاين نبود كه پس از من ، با خاندانم ، بدرفتارى كنيد .
