۱ / ۱۵
عُقْبة بن عمرو سَهمى ۱
۲۸۹۸.الأمالى، مفيدـ به نقل از ابراهيم بن داحه ـ: نخستين سروده اى كه در رثاى امام حسين عليه السلام گفته شد، شعر عُقبة بن عمرو سهمى، از بنى سهم بن عوف بن غالب است :
آن گاه كه چشم آدمى ، در زندگى روشن شود و شمادر دنيا ، هراسانيد ، نورِ آن به تاريكى خواهد گراييد.
در كربلا ، به ديدار مرقد حسين عليه السلام رفتمو از ديدگانم ، اشك هاى فراوانى براى او سرازير شد.
همچنان به خاطر مصيبتش ، او را مى ستودم و مى گريستمو اشك و ناله ، چشمانم را يارى مى كرد.
پس از حسين عليه السلام ، بر كسانى گريستم كهمرقدهايشان ، گِرداگردِ او را فرا گرفته است.
سلام بر صاحبان قبرهاى كربلاـ و اندك است درود من كه به زيارتش مى رود ـ ؛
سلامى در هنگام غروب و در چاشتكه نسيم در هوا ، آن را دَمادَم مى رساند.
زائرانِ تازه رسيده قبر اوهمچنان در معرض وزش مُشك و عبيرِ آن بارگاه اند .
