۲۸۹۲.تاريخ دمشق:سليمان بن قَتّه ، ^۱ در رثاى حسين عليه السلام ، چنين سروده است :

بى ترديد ، آن كشته طَف كه از خاندان هاشم بودگردن هايى از قريش را [به پايين،] كج كرد و خوار شدند.
اگر انتظار داريد كه پناهگاهتان شودمانند قوم عاد خواهيد بود كه پس از هدايت ، دوباره گم راه شدند .
بر خانه هاى خاندان محمّد صلى الله عليه و آله ، گذر كردمامّا آنها را به سانِ روزهاى آغازين ، نديدم .
براى ما [نعمت و] غنيمت بودندامّا به مصيبتى بزرگ ، مبتلا شدند .
حقّا كه آن مصيبت ها ، بزرگ و سترگ اند.خدا ، آن ديار و مردمانش را پراكنده مگردانَد!
هر چند به خلاف ميلِ من ، تهى شده اند.هر گاه قيسيان تهى دست شوند، فقيرانشان را دستگيرى مى كنيم
و قيسيان، ما را مى كُشند ، هر گاه نيام شمشير بلغزد.

۲۸۹۲.تاريخ دمشق :قال سُلَيمانُ بنُ قَتَّةَ ^۱ يَرثي لِلحُسينِ عليه السلام :

وإِنَّ قَتيلَ الطَّفِّ مِن آلِ هاشِمٍأذَلَّ رِقاباً مِن قُرَيشٍ فَذَلَّتِ
فَإِن تَبتَغوهُ عائِذَ البَيتِ تُصبِحواكَعادٍ تَعَمَّت عَن هُداها فَضَلَّتِ
مَرَرتُ عَلى أبياتِ آلِ مُحَمَّدٍفَلَم أرَ مِن أمثالِها حَيثُ حُلَّتِ
وكانوا لَنا غُنما فَعادوا رَزِيَّةًلَقَد عَظُمَت تِلكَ الرَّزايا وجَلَّتِ
فَلا يُبعِدِ اللّهُ الدِّيارَ وأَهلَهاوإِن أصبَحَت مِنهُم بِرَغمي تَخَلَّتِ
إذَا افتَقَرَت قَيسٌ جَبَرنا فَقيرَهاوَتَقتُلُنا قَيسٌ إذَا النَّعلُ زَلَّتِ ^۲