۱ / ۲
ابو الأسود دُئَلى ۱
۲۸۷۸.تاريخ دمشق:ابو الأسود دئَلى ، در شهادت حسين بن على عليه السلام ، چنين سرود:
مى سرايم ـ و بر بى تابى و خشمم ، افزوده مى شود ـكه : خداوند ، مُلكِ خاندان زياد را نابود كند
و [از رحمتش] دورشان سازد ـ چنان كه دچار خسران گشتند و دور شدندآن سان كه [قوم] ثمود و قومِ عاد ، دور [و نابود] شدند
و هرگز ، مركبِ [قدرتِ] آنها به آنان برگردانده نشودتا آن دَم كه روز حشر ، بر پا گردد !
۲۸۷۹.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) :ابو الأسود دُئَلى ، در شهادت حسين عليه السلام ، چنين سرود:
از سرِ درد و ناله مى سرايمكه: خداوند ، مُلك خاندانِ زياد را نابود كند
و آنها را به سبب نيرنگ و خيانتشان ، [از رحمتِ خود] دور كندآن سان كه [قوم] ثمود و قوم عاد ، دور شدند ـ ؛
همان هايى كه بينى ها را شكستند و مغرور شدندبا كشتنِ فرزند قَعاس ۲ از طايفه بنى مراد ؛
همان كشته در بازار ، و چه كشته اىكه خون سرخِ زعفرانى گونِ او ، جارى شد!
و خاندان پيامبرِ ما كه از ديربازداراى كرامت و سرشناسانِ شهرها بودند.
حسين عليه السلام همو كه صاحب فضيلت و داراى كرامت بودو براى حاضران و غايبان ، زينت [و سرفرازى] بود ،
مرگ او مايه نابودى عزّت شدو پس از مرگ او ، قلبم بيمار گرديد.
نيز سرود:
آيا جماعتى كه حسين عليه السلام را كُشتند ، اميد دارندكه در روزِ حسابرسى، از شفاعتِ جدّش برخوردار شوند؟!
