۳۰۶۶.كامل الزياراتـ به نقل از حمّاد بن عثمان ، از امام صادق عليه السلام ـ: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله را به آسمان بردند ، به او گفته شد : «خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ، تو را در سه چيز مى آزمايد تا چگونگى شكيبايى ات را ببيند » .
پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : اى پروردگار من ! در برابر فرمانت ، تسليم هستم و جز با نيرو و يارى تو ، نمى توانم شكيب ورزم . آن سه آزمايش ، چيستند؟
به او گفته شد : «نخستين آنها ، گرسنگى و مقدّم داشتن نيازمندان بر خود و خانواده ات است » .
پيامبر صلى الله عليه و آله گفت : پروردگار من ! پذيرفتم و راضى و تسليم شدم ، و البته توفيق و [ توان ]شكيبايى ، از توست .
[ گفته شد : ] «و امّا دومين [آزمايش] ، تكذيب [ كافران ]، و هراس فراوان، و خون دادن و جنگيدن با مال و جان در برابر كافران ، و شكيبايى بر آزار آنان و منافقان ، و [ بر ]درد و زخم پيكار است» .
گفت : پروردگار من ! پذيرفتم و راضى و تسليم شدم ، و البته توفيق و [توان ]شكيبايى، از توست .
[ گفته شد : ] «و امّا سومين [ آزمايش ] ، كشته شدن خاندانت پس از توست . . . . يك پسرت ، وا نهاده و كشته مى شود ، و به پسر ديگرت ، خيانت مى كنند و او را بى دفاع [و با شكنجه ]مى كُشند . [ به خاطر اين بلاها ، ] عرشم را با آن دو مى آرايم و افزون بر اين ، چنان بزرگشان مى دارم كه به دل هيچ انسانى ، خطور هم نكند . پس بر من ، توكّل كن كه هر كس از مردم به زيارت قبرش برود ، گرامى داشته مى شود ؛ زيرا زائران او ، زائران تو هستند و زائران تو ، زائران من هستند و بزرگداشتِ زائرانم ، بر من لازم است . هر چه بخواهد ، به او مى دهم و چنان پاداشى به او دهم كه هر كس بزرگداشتم را نسبت به وى و كرامتى را كه برايش آماده ساخته ام ، ببيند ، بر او غبطه خواهد خورد » .

ر .ك : ص ۱۴۷ (فصل هفتم / آداب باطني زيارت / اشتياق).

۳۰۶۶.كامل الزيارات عن حمّاد بن عثمان عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام :لَمّا اُسرِيَ بِالنَّبِيِّ صلى الله عليه و آله إلَى السَّماءِ قيلَ لَهُ : إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى يَختَبِرُكَ في ثَلاثٍ لِيَنظُرَ كَيفَ صَبرُكَ؟
قالَ : اُسَلِّمُ لِأَمرِكَ ـ يا رَبِّ ـ ، ولا قُوَّةَ لي عَلَى الصَّبرِ إلّا بِكَ ، فَما هُنَّ؟
قيلَ لَهُ : أوَّلُهُنَّ الجوعُ وَالأَثَرَةُ ^۱ عَلى نَفسِكَ وعَلى أهلِكَ لِأَهلِ الحاجَةِ .
قالَ : قَبِلتُ ـ يا رَبِّ ـ ورَضيتُ وسَلَّمتُ ، ومِنكَ التَّوفيقُ وَالصَّبرُ .
وأمَّا الثّانِيَةُ فَالتَّكذيبُ وَالخَوفُ الشَّديدُ ، وبَذلُكَ مُهجَتَكَ في مُحارَبَةِ أهلِ الكُفرِ بِمالِكِ ونَفسِكَ ، وَالصَّبرُ عَلى ما يُصيبُكَ مِنهُم مِنَ الأَذى ومِن أهلِ النِّفاقِ ، وَالأَلَمِ فِي الحَربِ وَالجِراحِ .
قالَ : قَبِلتُ ـ يا رَبِّ ـ ورَضيتُ وسَلَّمتُ ، ومِنكَ التَّوفيقُ وَالصَّبرُ .
وأمَّا الثّالِثَةُ فَما يَلقى أهلُ بَيتِكَ مِن بَعدِكَ مِنَ القَتلِ ...
وأمَّا ابنُكَ المَخذولُ المَقتولُ ، وَابنُكَ المَغدورُ المَقتولُ صَبرا ^۲ ، فَإِنَّهُما مِمّا اُزَيِّنُ بِهِما عَرشي ، ولَهُما مِنَ الكَرامَةِ سِوى ذلِكَ مِمّا لا يَخطُرُ عَلى قَلبِ بَشَرٍ لِما أصابَهُما مِنَ البَلاءِ ، فَعَلَيَّ فَتَوَكَّل ، ولِكُلِّ مَن أتى قَبرَهُ فِي الخَلقِ مِنَ الكَرامَةِ ؛ لِأَنَّ زُوّارَهُ زُوّارُكَ ، وزُوّارَكَ زُوّاري ، وعَلَيَّ كَرامَةُ زُوّاري ، وأنَا اُعطيهِ ما سَأَلَ ، وأجزيهِ جَزاءً يَغبِطُهُ مَن نَظَرَ إلى عَظَمَتي إيّاهُ ، وما أعدَدتُ لَهُ مِن كَرامتي . ^۳

راجع : ص ۱۴۶ (الفصل السابع / الآداب الباطنية / الشوق).