زيارت دهم
۳۲۳۹.المزار الكبير ۱ :روى آوردن به مرقد ابا عبد اللّه الحسين ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ و شرط هاى آن :
چون از كوفه يا جز آن ، بيرون آمدى و يا از خانه ات و يا هر جاى ديگرى ، به سوى مرقد حسين بن على ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ ، روى آوردى ، بر همان سنّت هايى (آدابى) باش كه چگونگى اش را پيش تر آورديم ، مانند : سكوت كردن ، جز براى ذكر خداى متعال و ديگر سخن هاى پسنديده ، و دورى از بازى و سرگرمى ، و خوراك و نوشيدنى هاى لذيذ ، و بسنده كردن به قوت لا يموت . . . .
ورود به كربلا و جايگاه فرود آمدن و غسل :
هنگامى كه به خواست خدا ، وارد سرزمين كربلا شدى ، در ساحل نهر عَلقَمه فرود بيا و سپس ، لباس سفرت را بكَن و در آن جا غسل مستحبّى زيارت كن و در دل ، چنين نيّت كن : «غسل مستحبّى زيارت حسين عليه السلام مى كنم ، براى نزديكى به خدا» و نيّت ، هم زمان با غسل باشد و هنگام غسل بگو :
به نام و يارى خدا و در راه خدا و بر آيين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله . خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و دلم را پاك ، عملم را پاكيزه ، و ديده ام را روشن كن و اين غسل مرا ، پاك كننده ، نگهبان و شفا از هر درد و بيمارى و آفت و آسيب و شرّ هر چيزى كه از آن مى ترسم ، قرار ده ، كه تو بر هر كارى ، توانايى .
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و مرا از همه گناهان ، پاك كن ، و نيز از همه زشتكارى ها و خطاها ، و پيكر و دلم را از هر آفتى كه به دينم آسيب مى رساند ، پاكيزه گردان و عملم را خالص براى خودت قرار ده ، اى مهربان ترينِ مهربانان !
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و او را گواه روزِ نياز و فقر و بينوايى ام قرار ده ، كه تو بر هر كارى ، توانايى .
سوره قدر را نيز بخوان .
چون از غسل فارغ شدى ، لباس هاى پاكيزه ات را به تن كن و به مرقد ـ كه بر مدفونش سلام ـ ، روى بياور ، با آرامش و وقار و پابرهنه ، ۲ فروتن و خوار ، در حالى كه «تكبير» و «تحميد» و «تسبيح» مى گويى و استغفار مى كنى و بر محمّد و خاندان پاكش ، فراوانْ درود مى فرستى .
باب ورود به مرقد :
هنگامى كه به درگاهش رسيدى ، بِايست و چهار بار «تكبير» بگو و سپس بگو :
خدايا ! اين ، جايگاهى است كه مرا به آن ، بزرگ داشتى و شرافت بخشيدى . خدايا ! آنچه را به آن رغبت داشتم ، به من عطا كن ، بر پايه حقيقت ايمانم به تو و به پيامبرت ـ كه درود بر او باد ـ .
سپس ، پاى راستت را پيش از پاى چپت ، به درون مى گذارى و مى گويى :
به نام و يارى خدا و در راه خدا و بر آيين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله . خدايا ! مرا در جايگاهى مباركْ جاى ده ، كه تو ، بهترين جاى دهندگانى .
آن گاه ، مى روى تا داخل صحن شوى و چون داخل شدى ، چهار «تكبير» بگو و به قبله ، رو كن و دستانت را بالا ببر و بگو :
خدايا ! من به تو ، روى آوردم و به سوى تو ، بيرون آمدم و بر تو ، ميهمان شده ام و به سوى خير تو ، دست يازيده ام و با زيارت محبوب حبيبت ، به تو تقرّب جسته ام . خدايا ! به دليل بدى من ، خيرت را از من ، دريغ مكن ، خدايا ! گناهانم را بيامرز و زشتكارى هايم را بپوشان و خطاهايم را بزُداى و نيكى هايم را بپذير .
سپس سوره «حمد» و «معوّذتين (دو سوره آخر قرآن ) » ، « قل هو اللّه أحد » ، « انّا أنزلناه » ، آية الكرسى و آخر سوره «حشر» : « اگر اين قرآن را بر كوهى فرو مى فرستاديم ، بى ترديد ، آن را از ترس خدا ، خاشع و شكافته مى ديدى و اين مثال ها را براى مردم مى زنيم ، شايد بينديشند . اوست خدايى كه جز او معبودى نيست ، داناىِ نهان و آشكار است . او ، بخشنده و مهربان است . او خدايى است كه جز او معبودى نيست ؛ فرمان روا ، پاك ، سلامت ، ايمنى بخش ، چيره ، عزّتمند ، بزرگ و صاحب عظمت است . منزّه است خداوند ، از آنچه شريكش قرار مى دهند . اوست خداوندِ آفريدگار هستى بخش و صورتگر . نيكوترينِ نام ها از آنِ اوست و همه آنچه در آسمان ها و زمين است ، تسبيحگوى اوست ، و اوست عزّتمند حكيم » را مى خوانى .
و دو ركعت نماز تحيّت مرقد را مى خوانى ، با اين نيّت كه در دل خود مى گذرانى : «دو ركعت ، نماز مستحبّى مرقد براى نزديكى به خدا مى خوانم» .
و چون نماز را به پايان بردى و تسبيح گفتى ، بگو :
ستايش ، ويژه خداى يگانه در همه امور است ؛ آفريدگار خلق كه هيچ چيزى از اُمورشان از او پنهان نمى مانَد ؛ دانا به هر چيز ، بدون آموزش . درودهاى خدا و درودهاى فرشتگان ، پيامبران ، فرستادگان و همه آفريده هايش ، و سلام او و سلام همه خلقش ، بر محمّد مصطفى و خاندانش !
ستايش ، ويژه خدايى است كه با نعمت او ، اعمال شايسته ، كامل مى شوند . ستايش ، ويژه خدايى است كه بر من ، نعمت بخشيد و فضيلت محمّد و خاندانش را به من شناسانْد . درود خدا بر او و ايشان و نيز رحمت و بركات او نثارشان باد !
خدايا ! تو بهترين كسى هستى كه مردمان ، به سوى او آمده اند و بارها به سوى او بسته شده است و تو ـ اى سَرور من ـ ، بهترين كسى هستى كه به سويش مى آيند و زيارتش مى كنند ، و براى هر آن كه مى آيد ، رهاوردى نهاده اى . رهاورد مرا از زيارت قبر وليّت و فرزند دختر پيامبرت و حجّت بر خلقت ، رهايى من از آتش [ دوزخ ] ، قرار ده .
خدايا ! بر محمّد و خاندانش ، درود فرست و عملم را بپذير و كوششم را مشكور بدار و بر حركتم از [ نزد ]خانواده ام ، رحم كن ، بى آن كه ـ خدايا ـ منّتى بر تو داشته باشم ؛ بلكه تو بر من منّت دارى كه راهى به سوى زيارت وليّت براى من ، قرار دادى و فضيلت او را به من شناساندى و مرا حفظ كردى تا به آن رساندى .
خدايا ! من ، نزد تو آمده ام و تو را آرزو كرده ام . آرزويم را بر باد مده و اميدم را نااميد مكن و اين حركتم را ، كفّاره گناهان پيشين من ، قرار ده و نيز رضايتى كه با آن ، نيكى هايم را دوچندان كنى ، و سبب دستيابى به مطلوب هايم ، و راهى براى بر آورده شدن حاجت هايم ، اى مهربان ترينِ مهربانان !
خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و كوششم را مشكور دار و گناهم را آمرزيده و عملم را پذيرفته و دعايم را مستجاب دار ، كه تو بر هر كارى ، توانايى .
خدايا ! من ، تو را خواسته ام . تو هم مرا بخواه . به تو روى آورده ام . از من ، روى مگردان . تو را قصد كرده ام . از من ، بپذير ، و اگر از من ناخشنودى ، از من راضى شو . بر گريه و زارى ام به درگاه تو ، رحم كن و مرا ناكام مگردان .
باب سخن گفتن به هنگام ديدن قبر :
سپس مى روى تا قبر را مى بينى . هنگامى كه آن را ديدى ، چهار «تكبير» بگو و رو به روى آن ، در حالى كه قبله را پشت سر گرفته اى ، بگو :
خدايا ! تو سلامى و سلام ، از توست و سلام ، به تو باز مى گردد ، اى داراى شُكوه و جلال ! سلام بر پيامبر خدا ، امين خدا بر وحى و كارهاى بزرگش ، پايان دهنده گذشته و گشاينده آينده ، و بر همه اينها ، چيره ! بر او سلام و رحمت و بركات خدا باد !
سلام بر امير مؤمنان ، بنده خدا و برادر پيامبرش ، رامردِ بزرگ ، جدا كننده سِترگ [ حق از باطل ] ، سَرور مسلمانان ، پيشواى پرهيزگاران ، رهبر روسِپيدان !
سلام بر حسن و حسين ، دو سَرور جوانان بهشتى ، از ميان همه مردم ! سلام بر پيشوايان ره يافته راه هدايت ! سلام بر طاهره صدّيقه ، فاطمه ، سَرور زنان جهانيان !
سلام بر فرشتگان فرود آينده خدا ! سلام بر فرشتگان صف كشيده خدا ! سلام بر فرشتگان نشاندار خدا ! سلام بر فرشتگان زائر [ حسين عليه السلام ] ! سلام بر فرشتگانى كه به اذن خدا در اين مرقد شريف ، اقامت گُزيده اند !
باب سخن گفتن هنگام ايستادن بر سر قبر :
آن گاه ، برو تا بر [ سر ] قبر بِايستى . هنگامى كه ايستادى ، به مقدار و شكل معمول ، رو به آن باش و بگو :
سلام بر تو ، اى وارث آدم ، برگزيده خدا ! سلام بر تو ، اى وارث نوح ، پيامبر خدا ! سلام بر تو ، اى وارث ابراهيم ، دوست خدا ! سلام بر تو ، اى وارث موسى ، هم سخن خدا ! سلام بر تو ، اى وارث عيسى ، روح خدا ! سلام بر تو ، اى وارث محمّد ، حبيب خدا ! سلام بر تو ، اى وارث وصىّ پيامبر خدا ! سلام بر تو ، اى وارث حسنِ پسنديده ! سلام بر تو ، اى شهيد راستين !
سلام بر تو ، اى وصىّ نيكوكار پرهيزگار ! سلام بر تو و بر روح هايى كه گِرداگردِ تو جاى گرفته اند و در كنار تو بنشسته اند ! سلام بر فرشتگان خدا كه گرداگردِ تو هستند !
گواهى مى دهم كه تو ، نماز بر پا داشتى و زكات پرداختى و امر به معروف و نهى از منكر كردى و كتاب خدا را آن گونه كه بايد ، تلاوت كردى و در راه خدا ، آن گونه كه بايد ، جهاد كردى و بر آزار در كنار آن ، شكيب ورزيدى و مخلصانه ، عبادت كردى تا اَجَلت در رسيد .
خدا ، لعنت كند امّتى را كه به تو ، ستم كردند ، و امّتى را كه با تو جنگيدند ، و امّتى را كه تو را كُشتند و امّتى را كه ضدّ تو [ دشمنانت را ] يارى دادند ، و امّتى را كه تو را وا نهادند ، و امّتى را كه تو را دعوت كردند و آن گاه ، اجابتت نكردند ، و امّتى را كه خبر اين به آنها رسيد و به آن ، خشنود شدند . خدا ، آنان را به طبقه پست دوزخ ، بپيوندد !
خدايا ! كسانى را كه پيامبرانت را تكذيب كردند و كعبه ات را ويران ساختند و حَرَمت را حلال شمردند و در مسجد الحرام ، الحاد ورزيدند و كتابت را تحريف كردند و خون خاندان پيامبرت را ريختند و تباهى را در زمينت ، آشكار ساختند و بندگان مؤمنت را خوار نمودند ، لعنت كن !
خدايا ! عذاب دردناك را بر ايشان ، دوچندان كن و مرا ميان دوستان برگزيده ات ، نيك نام گردان و مرقدهايشان را محبوبِ من كن . مرا به آنان بپيوند و مرا همراه آنان ، در دنيا و آخرت ، قرار ده ، اى مهربان ترينِ مهربانان !
سپس ، دست چپت را بر قبر مى گذارى و با دست راستت ، اشاره مى كنى و مى گويى :
سلام بر تو ، اى فرزند پيامبر خدا ! اگر نتوانستم با دستم ، تو را يارى دهم ، اين منم كه اكنون براى عرضه يارى ام نزد تو آمده ام . گوش و ديده ام ، پيكر و انديشه و خواستم ، تو را اجابت كرده اند و در برابر تو و جانشينان ماندگارت پس از تو ، و راه نمايان به سوى خدا از نسل تو ، تسليم اند . يارى ام ، برايتان آماده است تا خداوند ، حكم كند ، كه او بهترينِ حكم كنندگان است .
سپس ، دستانت را به سوى آسمان ، بالا ببر و بگو :
خدايا ! گواهى مى دهم كه اين قبر ، قبر حبيب تو و برگزيده خلق توست ؛ كامياب به كرامتت كه با شهادت ، بزرگش داشتى و ميراث پيامبران را به او عطاى كردى و او را حجّت بر خلق خود ، قرار دادى كه در تبليغ و فراخوانى ، جاى عذرى باقى ننهاد و خونش را در راه تو داد تا بندگانت را از گم راهى و نابخردى بِرَهاند و از كوردلى و شك و دودلى ، به درگاه هدايت و ره يافتگى در آورد .
و تو ـ اى سَرور من ـ ، از بالاترين ديدگاه ، مى بينى و ديده نمى شوى و كسانى از خلقت ، كه فريفته دنيا شدند ، بدون فرمانى از سوى تو ، بر ضدّ او يارى دادند و آخرتشان را به پايين ترين بها ، فروختند و تو و پيامبرت صلى الله عليه و آله را ناخشنود كردند و از بندگان منافق و تفرقه افكن و بر دوش كِشندگان گناه و سزامندان آتش ، اطاعت كردند . خدايا ! آنان را به شدّت ، لعنت كن و عذابى دردناك به آنها بچشان .
1.در بحار الأنوار ، آمده است : شيخ مفيد و نويسنده كتاب المزار ـ رحمهما اللّه ـ گفته اند : «زيارت ديگرى براى او با نقل ديگرى آمده است كه مقيّد به وقتى نيست و چون به خواست خدا ، وارد سرزمين كربلا شدى...» و در مصباح الزائر ، آمده است : «هنگامى كه اراده زيارت او ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ ، كردى و رو به او آوردى ، آداب سفر را كه پيش تر گذشت ، به جاى آور و چون به فرات رسيدى ، بگو : خدايا ... . سپس غسل مى كنى و هنگام غسل مى گويى : به نام و يارى خدا و در راه خدا و بر آيين محمّد ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ... » .
2.در متن عربى حديث ، «مُتَحَفٍّ» آمده كه به معناى كوشا و مبالغه كننده در تكريم است ؛ ولى ما مطابق نسخه ديگرى كه در پانوشت آمده ، معنا كرديم . م .
