زيارت دوم
۳۲۳۱.المزار الكبيرـ به نقل از صفوان جمّال ـ: مولايم امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود : «هنگامى كه خواستى به زيارت حسين بن على ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ بروى ، پيش از آن ، سه روز ، روزه بگير و روز چهارم ، غسل كن و خانواده و فرزندانت را گِرد بياور و پيش از حركت ، بگو :
خدايا ! من امروز ، جان و مال و خانواده و فرزندانم را به تو مى سپارم ، و نيز هر كس را كه چشم به راه من است ، حاضر و غايب آنان را .
خدايا ! ما را از رستگاران ، قرار ده و ما را به حفظ ايمان ، حفظ كن و [ آنچه را پشتِ سر گذاشته ايم ] برايمان حفظ كن .
خدايا ! ما را در پناه و حفظ و دژِ خودت قرار ده و نعمت هايت را از ما مگير و بر فضلت به ما بيفزا كه ما به تو ، رغبت داريم .
خدايا ! من از سختى سفر و ناراحتى در بازگشت و بد ديدن در مال و خانواده و فرزند ، به تو پناه مى برم .
خدايا ! شيرينى ايمان ، خُنَكاى آمرزش و امان از عذابت را روزىِ ما كن و رحمتى از نزد خودت به ما عطا كن ، كه جز تو ، كسى اين كار را نمى تواند انجام دهد .
و چون به رود فرات رسيدى ، صد تكبير (اللّه أكبر) و صد تهليل (لا إله إلّا اللّه ) بگو و صد مرتبه بر پيامبر صلى الله عليه و آله ، درود فرست و سپس بگو :
خدايا ! تو بهترين كسى هستى كه آدميان ، به سوى او مى آيند و بار سفر برايش بسته مى شود و تو ـ اى سَرور من ـ ، بهترين مقصودى و براى هر زائرى ، كرامتى و براى هر ميهمانى ، رهاوردى قرار داده اى . پس ، از تو مى خواهم رهاوردت را براى من ، آزادى ام از آتش ، قرار دهى و سعيَم را سپاس بگزارى و بر سِيرم به سوى تو ، رحمت آورى ، بى آن كه بر تو ، منّتى داشته باشم ؛ بلكه تو بر من ، منّت دارى كه راهى به زيارتش براى من گشودى و فضيلت و شرفش را براى من بر نمودى .
خدايا ! مرا شب و روز ، حفظ كن تا به اين مكان برسانى ، كه من به تو اميد دارم . پس اميدم را قطع مكن ؛ و آرزوى بسيار از تو دارم . پس آرزويم را بر باد مده و اين حركتم را كفّاره گناهانم قرار ده ، اى پروردگار جهانيان !
و هنگامى كه خواستى [براى زيارتت] غسل مستحبّى بكنى ، بگو :
به نام خدا و يارى او . جنبش و نيرويى ، جز از خدا نيست ؛ و بر دين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و بر امامان راستين . خدايا ! دلم را با آن [ غسل ] ، پاك بدار و سينه ام را گشاده و ديده ام را روشن كن . خدايا ! آن را براى من ، نور و پاكى و خير ، و شفاى هر درد و بيمارى قرار ده ، و مرا از آنچه از آن مى ترسم و مى هراسم ، عافيت ده .
خدايا ! آن را براى من ، گواهى در روز بينوايى و نادارى و نيازم به تو ، قرار ده ، اى خداى جهانيان ، كه تو بر هر چيزى ، توانايى!
و چون از غسلت فارغ شدى ، دو جامه پاك يا معمولى بپوش و دو ركعت نماز مستحبّى بيرون از مَشرَعه ۱ بخوان ؛ جايى كه خداوند عزّ و جلّ فرمود : « و در زمين ، قطعه هاى در كنار هم ، و باغ هاى انگور و كشت و خرماى هم ريشه و [ يا ]گوناگون اند كه با يك آب ، آبيارى مى شوند ؛ امّا ميوه برخى را از برخى ديگر ، بهتر قرار داديم » . در ركعت اوّل ، حمد و « قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ » و در ركعت دوم ، حمد و كافرون را بخوان و چون سلام دادى ، تا آن جا كه مى توانى ، تكبير بگو و بگو :
ستايش ، ويژه خداى يگانه در همه امور است ؛ رحمتگر و مهربان . ستايش ، ويژه خدايى است كه ما را به اين امر ، ره نمود ، و اگر خدا ره نمى نمود ، ما راه را نمى يافتيم كه پيامبران خداى ما ، حقيقت را آورده اند .
خدايا ! ستايش فراوان ، جاويدان و بى پايان ، هميشگى و زوال ناپذير ، از آنِ توست ؛ ستايشى كه با آن ، از ما خشنود مى شوى ؛ ستايشى كه آغاز آن ، پيوسته و پايان آن ، ناپيداست ؛ ستايشى روزافزون و بدون نابودى ؛ و خداوند ، بر محمّد و خاندانش درود و سلام فرستد .
و چون به سوى حائر [ حسين عليه السلام ] رو كردى ، بگو :
خدايا ! به سوى تو ، روى آوردم و درِ خانه تو را كوبيدم و در پيشگاه تو ، فرود آمده ام و به [ رشته ] تو ، چنگ زده ام و به رحمت تو ، دست يازيده ام و به وليّت ، حسين عليه السلام ، توسّل جسته ام . خدايا ! بر محمّد و خاندانش ، درود فرست و زيارتم را نيكو و دعايم را پذيرفته بدار .
و هنگامى كه به در رسيدى ، در بيرون گنبد بِايست و گوشه چشمى به قبر بينداز و بگو :
اى مولاى من ! اى ابا عبد اللّه ! اى فرزند پيامبر خدا ! بنده ات و فرزند بنده ات و فرزند كنيزت ، خوار ، در پيش روى تو ، مقصّر در [ شناخت ] مرتبه والايت و معترف به حقّ تو ، به تو پناه آورده و آهنگ حَرَمت را كرده و با تو ، به خداى ـ تبارك و تعالى ـ رو نموده است .
آيا داخل شوم ، اى حجّت خدا ؟ آيا داخل شوم ، اى امير مؤمنان ؟ آيا داخل شوم ، اى ولىّ خدا ؟ آيا داخل شوم ، اى درگاه خدا ؟ آيا داخل شوم ، اى فرشتگان خدا ؟ آيا داخل شوم ، اى فرشتگان حلقه زده به اين حرم و مقيم در اين مرقد ؟
سپس ، پاى راستت و آن گاه ، پاى چپت را به درون بگذار و بگو :
خداوند ، بسى بزرگ است . او را در آغاز و پايان روز ، تسبيح مى گويم . ستايش ، ويژه خداى يكتاى يگانه ، بى نياز يكتاست ؛ افزون بخش نعمت ده و چيره ؛ كسى كه با نعمتش بر من منّت نهاد و زيارت مولايم را برايم آسان ساخت و مرا از زيارتش ، مانع نگشت و از پناه خود نراند ؛ بلكه نعمت داد و بخشش نمود . پس ستايش ، ويژه اوست .
سپس به داخل مرقد برو و با حال تسليم ، رو به روى آن بِايست و بگو :
سلام بر تو ، اى وارث آدم ، برگزيده خدا ! سلام بر تو ، اى وارث نوح ، پيامبر خدا ! سلام بر تو ، اى وارث ابراهيم ، خليل خدا ! سلام بر تو ، اى وارث موسى ، هم سخن خدا ! سلام بر تو ، اى وارث عيسى ، روح خدا ! سلام بر تو ، اى وارث محمّد ، محبوب خدا ! سلام بر تو ، اى وارث على ، حجّت خدا ! سلام بر تو ، اى وارث حسن ، دعوتگر به سوى خدا ! سلام بر تو ، اى وارث پيامبر خدا !
سلام بر تو ، اى صدّيق شهيد ! سلام بر تو ، اى نيكوكار خشنود [ به قضاى خدا ] !
سلام بر تو ، اى خون خدا و فرزند خون خدا و اى كه تاوان خونش ، سِتانده نشده است ! گواهى مى دهم كه تو ، نماز را بر پا داشتى و زكات را دادى و امر به معروف و نهى از منكر كردى و خدا را مخلصانه ، عبادت كردى تا اَجَلت در رسيد .
آن گاه ، به نزد قبر برو و با قلبى فروتن ، نزد سر [ امام عليه السلام ] بِايست و بگو :
سلام بر تو ، اى فرزند پيامبر خدا ! سلام بر تو ، اى فرزند امير مؤمنان و سَرور وصيّان ! سلام بر تو ، اى فرزند فاطمه زهرا ، سَرور زنان جهانيان ! سلام و رحمت و بركات خدا بر تو ، اى جايگاه نور !
سلام بر تو ، اى نگاهدار كتاب معروف ! سلام بر تو ، اى بنياد اسلام و ياور دين خدا ! سلام بر تو ، اى نظام دهنده مسلمانان !
اى مولاى من ! گواهى مى دهم كه تو ، نورى در پشت هاى والا و رَحِم هاى پاك بودى و جاهليت ، شما را با آلودگى هاى خود ، آلوده نكرد . گواهى مى دهم ـ اى مولاى من ـ كه تو از ستون هاى دين و پايه هاى مسلمانان و پناهگاه مؤمنان هستى .
و گواهى مى دهم كه تو ، امام نيكوكار پرهيزگار ، پاكيزه و پاك و ره نما و ره يافته هستى .
و گواهى مى دهم كه امامانِ نسل تو ، حقيقت تقوا و نشانه هاى هدايت ، و رشته محكم [خدا] و حجّت بر اولياى تو در دنيا هستند .
آن گاه ، خود را روى قبر بينداز و بگو :
ما ، از آنِ خداييم و به سوى او باز مى گرديم . اى مولاى من ! من ، دوستدار دوستِ شما ، و دشمنِ دشمن شما هستم . من به شما ، ايمان دارم و به بازگشتتان ، يقين دارم ، با همه اعتقادم و تا فرجام كارهايم . دلم در برابر دل شما ، تسليم و كارم در پى كار شماست . اى مولاى من ! من به نهان و آشكار ، و ظاهر و باطن ، و اوّل و آخر شما ايمان آورده ام .
مولاى من! بيمناك ، نزد تو آمده ام . پس مرا ايمن دار . به پناه خواهى ، نزد تو آمده ام . پس مرا پناه ده . سَرور من! تو سرپرست و مولاى منى و حجّت خدا بر همه مردمى . به نهان و آشكار ، و ظاهر و باطن شما ، ايمان آورده ام . مولاى من ! تو سفير ميان ما و خدايى ، و دعوتگر به سوى خدا ، با حكمت و اندرز نيكو هستى . خداوند ، امّتى را كه به تو ستم كردند ، لعنت كند ، و نيز امّتى را كه اين را شنيد و به آن ، خشنود شد ، لعنت كند !
سپس ، نزد سر [ امام عليه السلام ] ، دو ركعت نماز مستحبّى زيارت بخوان و پس از آن كه سلام دادى ، بگو :
خدايا ! من براى تو نماز خواندم و به ركوع و سجده رفتم ؛ تو كه يگانه و بى شريكى . خدايا ! بر محمّد و خاندانش ، درود فرست و از جانب من ، سلام فراوان و بهترين درود و سلام را به آنها برسان و پاسخ سلام فراوان آنها را به من ، باز گردان .
آن گاه مى گويى :
خدايا ! اين دو ركعت ، هديه و بزرگداشت من براى سَرور و مولايم ، ابا عبد اللّه الحسين ، فرزند على ، امير مؤمنان ـ كه درودهاى خدا بر آن دو باد ـ است . خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و از من بپذير و مرا به برترين آرزو و اميدم به تو و وليّت امير مؤمنان عليه السلام ، برسان .
سپس ، دوباره خود را روى قبر بينداز و بگو :
مولاى من! گواهى مى دهم كه خداى عزوجل ، آنچه را به تو وعده داده ، محقَّق مى سازد و قاتلت را ـ كه لعنت خدا تا قيامت بر او باد ـ ، عذاب مى دهد .
آن گاه ، به سوى قبر على اكبر عليه السلام مى روى و آن را مى بوسى و مى گويى :
سلام بر تو ، اى ولىّ خدا و فرزند ولىّ او ! سلام بر تو ، اى حبيب خدا و فرزند حبيب او ! سلام بر تو ، اى دوست خدا و فرزند دوست او ! سعادتمندانه ، زيستى و آن گاه كه در گذشتى ، جاى خالى ات را سراغ گرفتند ، و مظلومانه ، به شهادت رسيدى . اى شهيد ، فرزند شهيد ! سلام خدا بر تو باد !
سپس ، دو ركعت نماز مى خوانى و پس از آن ، بر پيامبر صلى الله عليه و آله ، بسيار درود مى فرستى و حاجتت را مى طلبى .
آن گاه ، به سوى قبر عبّاس بن على عليه السلام مى روى و مى گويى :
سلام بر تو ، اى ولىّ صالح و خيرخواه راستين ! گواهى مى دهم كه تو ، به خدا ايمان آوردى و فرزند پيامبرش صلى الله عليه و آله را يارى دادى و به راه خدا خواندى و با جانت ، از خود گذشتگى كردى و خون دادى . سلام كامل خدا بر تو باد !
پس از آن ، خود را روى قبر مى اندازى و آن رامى بوسى و مى گويى :
پدر و مادرم فدايت باد ، اى ياور دين خدا ! سلام بر تو ، اى فرزند امير مؤمنان ! سلام بر تو ، اى ياور حسين صِدّيق ! سلام بر تو ، اى شهيد ، فرزند شهيد ! از من بر تو درود تا هميشه ماندنم ! و خدا بر محمّد و خاندانش ، سلام و درود بفرستد .
و از نزد او بيرون مى آيى و به قبر سَرورمان حسين عليه السلام باز مى گردى و هر اندازه كه دوست دارى ، نزد او مى مانى ؛ ولى دوست ندارم آن جا را خوابگاه خود گردانى . نيز هنگامى كه خواستى خداحافظى كنى ، نزد سر [ امام عليه السلام ] بِايست و در حالى كه مى گِريى ، مى گويى :
مولاى من ! سلام بر تو ؛ سلام كسى كه خداحافظى مى كند ، نه از سر نفرت يا ناراحتى ، و اگر باز مى گردم ـ اى مولاى من ـ ، از ملالت نيست ، و اگر بمانم ، از بدگمانى به وعده خدا به شكيبايان نيست . مولاى من ! خداوند ، اين زيارت را آخرين ديدار من با شما قرار ندهد و آن را از من بپذيرد و بازگشت به سوى تو و اقامت در حَرَمت و بودن در كنار مرقدت را روزى ام كند . آمين ، اى پروردگار جهانيان !
سپس ، قبر را مى بوسى و بقيّه پيكر و صورتت را بر آن مى مالى كه به اذن خدا ، امان و حِرز (نگه دارنده) است از هر چه مى ترسى . سپس عقبْ عقب مى روى و مى گويى :
سلام بر تو ، اى حجّت خدا ! سلام بر تو ، اى درِ جايگاه [ والا ] ! سلام بر تو ، اى كشتى نجات ! سلام بر شما ، اى فرشتگان خداى من كه در اين حرم ، مقيم هستيد ! سلام بر تو ، اى مولاى من و بر فرشتگان گِرداگرد تو ! سلام بر تو و بر روح هايى كه در كنار تو جاى گرفته اند ! از من بر تو درود ، تا هميشه بودنم و هميشه روزگار !
و مى گويى :
ما ، از آنِ خداييم و به سوى او ، باز مى گرديم . جنبش و توانى نيست ، جز از سوى خداى والاى بزرگ . خداوند ، بر محمّد و خاندانش ، سلام فراوان بفرستد .
