۸ / ۴
زيارت چهارم
۳۲۱۳.مصباح المتهجّدـ به نقل از ابو القاسم حسين بن روح ـ: هر كدام از مزارهاى مقدّس را كه در نزديكشان بودى ، در ماه رجب ، زيارت كن و به هنگام ورود ، بگو :
ستايش ، ويژه خدايى است كه ما را در يكى از بارگاه هاى اولياى خود ، در [ ماه ]رجب ، حاضر كرد و حقوق واجب آنها را بر ما ، لازم ساخت . خداوند ، بر محمّد برگزيده اش ، درود فرستد ، و نيز بر اوصياى حاجب درگاهش . خدايا ! همان گونه كه ما را در بارگاه ايشان ، حاضر كردى ، وعده به ايشان را [ در پاداش دادن به زائرشان ]برايمان حتمى گردان و ما را همراه ايشان و بى منع و باز داشتن ، به همان سراى ماندن و جاودانگى، وارد كن .
سلام ، بر شما ! من آهنگِ شما كرده ام و در درخواست و حاجتم ، به شما تكيه دارم . درخواستم ، رهايى از آتش و منزل يافتن با شما در سراى قرار ، همراه با پيروان نيكوكار شماست ؛ و سلام بر شما به خاطر شكيبايى تان ، كه چه نيكو سرانجامى است فرجامِ اين سراى ! من ، از شما خواستارم و به شما ، اميدوار ، در آنچه به شما واگذار شده است . بر شماست ، عوض ( پاداش دادن) . پس به وسيله شما ، شكستگى ها ترميم مى شود و بيمار ، شفا مى يابد ، و فزونى و كاستى رَحِم ها (فرزندان) هم به وسيله شماست .
من ، به نهان شما ، ايمان دارم و سخنتان را پذيرا هستم ، و براى بازگشت با حاجت هاى امضا و روا شده و بر آوردن و بزرگ داشتن آنها ، خدا را به شما و شأن و صلاحم نزد شما ، سوگند مى دهم !
و سلام و رحمت و بركات و درودهاى خدا بر شما باد ؛ سلام كسى كه در حال وداع است و حاجت هايش را به شما مى سپارد و از خدا مى خواهد كه به سوى شما ، باز گردد و شتافتنش به سوى شما ، قطع نشود ! [از خدا مى خواهم كه] مرا با بهترين حالت ، از سوى شما باز گرداند ، به جايى آباد ، و آسايشى گسترده ، و راحتى و آرامش تا به هنگام در رسيدن اَجَل ، و رفتن به بهترين جا ، و فرود آمدن در نعمت جاويد و زندگى بدون پيرى ، با خوردن هميشگى و نوشيدن شرابِ گوارا و سر به مُهر بهشتى ، از نخستين جرعه آن ، تا جام هاى پى در پى ، بدون دل زدگى و ملول شدن ، تا بازگشت به حضور شما و رستگارى در بازگشت شما ، و محشور شدن در زمره شما .
سلام و رحمت و بركات خدا و درودها و تحيّات او بر شما ، كه او ، ما را كافى و بهترين وكيل است» .
