اگر زيارت ، قبول شده باشد ، گناهان را مى ريزد .
سيزدهم . وقتى زيارت انجام شد ، براى بزرگداشت حرمت حرم و حفظ شدّت اشتياق ، با شتاب، از محل ، خارج شود .
روايت شده كه زائر ، به پشت ، حركت كند تا دور شود و از ديده ها پنهان گردد . ^۱
چهاردهم . به نيازمندان حاضر در بُقعه ، صدقه بدهد كه صدقه در چنين جايى ، چند برابر شمرده مى شود ؛ بخصوص به ذُرّيه پاك پيامبر خدا صلى الله عليه و آله . ^۲

بهتر است دعايش عمومى باشد ، كه به اجابت ، نزديك تر است .
هشتم . تلاوت آياتى از قرآن در كنار ضريح و اهداى آن به زيارت شونده . نفع اين كار ، براى زائر است و باعث تعظيم صاحب قبر مى شود .
نهم . حضور قلب در حدّ توان ، در تمام مراحل زيارت ، و نيز توبه از گناه و درخواست آمرزش و دور ماندن از گناه .
دهم . احسان به خادمان و محافظان حرم و تكريم و تعظيم آنان ؛ چرا كه چنين كارى ، در واقع ، بزرگداشت صاحب قبر ـ كه سلام و درود بر او باد ـ است .
البته شايسته است كه خادمان و دربانان حرم ، اهل خير و شايستگى و دين و جوان مردى و مدارا و شكيبايى و مهار كننده خشم خود باشند ، بر زائران ، سخت نگيرند ، نيازِ نيازمندان را بر آورند ، گم شده ها را ، چه غريبه باشند و چه از مجاوران ، راه نمايى نمايند و به حالشان رسيدگى كنند .
بايد مسئول خادمان ، به حال دربانان ، رسيدگى كند تا اگر آنان در انجام دادن مسئوليتشان كوتاهى كردند ، به آنان تذكّر دهد و اگر تكرار كردند ، از آن، بازشان دارد . حتّى اگر در كوتاهى كردنشان حرامى باشد و راه ديگرى براى جلوگيرى نيابد ، رواست كه از باب امر به معروف و نهى از منكر ، آنان را تنبيه نمايد .
يازدهم . هر گاه زائر، پس از زيارت ، به اقامتگاهش باز گشت ، مستحب است تا هنگامى كه در آن شهر است ، به زيارت برود [و به همان يك زيارت ، بسنده نكند] و وقتى كه زمان بازگشت به وطنش فرا رسيد ، با دعاهاى سفارش شده توسّط اهل بيت عليهم السلام ، دعا كند و وداع گويد . نيز از خدا بخواهد كه بار ديگر [براى زيارت] ، باز گردد .
دوازدهم . بايسته است كه حال زائر پس از زيارت ، بهتر از قبل آن باشد ؛ چرا كه