۱۰ / ۱۸
تسبيح امام عليه السلام در روز پنجم هر ماه
۳۸۴۵.الدعوات :تسبيح حسين بن على عليه السلام در روز پنجم [از هر ماه] ، چنين بود : «منزّه است خداى بلند مرتبه والا . منزّه است خداى بزرگ و بزرگ تر . منزّه است كسى كه چنين است و جز او ، اين چنين نيست و كسى توانايىِ او را ندارد . منزّه است كسى كه آغازش دانشى وصف ناشدنى است و پايانش، دانشى پايان ناپذير . منزّه است كسى كه با خدايى اش ، بر مردمان ، برترى يافته است ؛ نه چشمى او را درمى يابد و نه خِردى او را شبيه سازى مى كند و نه خيالى او را به تصوير مى كشد و نه زبانى او را به نهايت وصفى كه دارد ، توصيف مى كند . منزّه است كسى كه برتر از [جاگرفتن در] فضاست . منزّه است كسى كه مرگ را بر بندگان ، مقدّر كرد . منزّه است فرمان رواىِ مقتدر . منزّه است فرمان رواىِ بسيار پاك . منزّه است ماندگارِ جاويد» .
۱۰ / ۱۹
دعاى امام عليه السلام در اشتياق به آخرت
۳۸۴۶.كشف الغُمّةـ به نقل از راشد بن ابى روح انصارى ـ: از دعاى حسين بن على عليه السلام اين بود : «خدايا! رغبت به آخرت را روزى ام كن تا صدق آن را با بى رغبتى به دنيايم بدانم . خدايا! بصيرت در كار آخرت را روزى ام گردان تا از سرِ شوق ، در پىِ نيكى ها باشم و از سرِ بيم از زشتى ها بگريزم ، اى پروردگار من!» .
