ه ـ آيه «وَ شَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ»
۳۴۵۹.المعجم الأوسطـ به نقل از زيد بن اَسلَم ـ: حسين بن على عليه السلام ، درباره سخن خداى متعال : «وَ شَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ» ، فرمود: شاهد ، جدّم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است و مشهود ، روز قيامت» .
آن گاه، اين آيه را تلاوت كرد : «ما تو را شاهد و بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستاديم» .
سپس [اين آيه را] تلاوت كرد : «آن روزى است كه مردم براى آن گِرد مى آيند و آن ، روز مشهود است» » .
۲ / ۱۳
ارزش حاملان حديث
۳۴۶۰.عيون أخبار الرضا عليه السلامـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ، از امام على عليه السلام ـ: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «هر كسى از امّتم كه چهل حديث سودمند براى امّت حفظ كند ، خداوند ، روز قيامت ، او را دين شناس و دانشمند بر مى انگيزد» .
۳۴۶۱.الخصالـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، به امير مؤمنان على عليه السلام سفارش كرد و از جمله فرمود : «اى على! هر كس از امّتم كه چهل حديث را براى خدا و سراى آخرت حفظ كند، خداوند ، روز قيامت ، او را با پيامبران، صدّيقان (راستگويان) و شهيدان و شايستگان ـ كه بهترين همراهان اند ـ ، محشور مى كند» .
على عليه السلام گفت : اى پيامبر خدا! به من بگو اين احاديث، چه هستند؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «اين كه به خداى يگانه بى انباز ، ايمان بياورى و تنها او ، نه كس ديگرى را بپرستى و نماز را با وضويى كامل و در وقت خود و بدون تأخير ، به جا آورى كه در تأخير آن و [بيرون وقت خواندن] بدون علّت، خشم خداى عز و جل است، [و اين كه] زكات را بپردازى و ماه رمضان را روزه بگيرى و چون مالى داشتى و مستطيع بودى، حج بگزارى .
پدر و مادرت را نافرمانى نكنى ، مال يتيم را به ستم نخورى ، رِبا نخورى و شراب و هيچ يك از نوشيدنى هاى مست كننده را ننوشى، زنا و لواط و سخن چينى نكنى و به خدا ، سوگندِ دروغ مخورى، دزدى مكنى، گواهى دروغ براى هيچ كس، نزديك يا دور ، ندهى و حق را از هر كس كه آن را آورد، كوچك باشد يا بزرگ ، بپذيرى و به ستمكار ، تكيه مكنى، هر چند دوست صميمى و نزديك باشد ، و به هوسَت عمل نكنى و به زن عفيف ، تهمت نزنى و ريا نكنى كه كمترين ريا، شرك به خداى عز و جل است .
افراد كوتاه و بلند را به زبان عيب ، كوتاه و بلند نخوانى و هيچ يك از آفريدگان خدا را مسخره نكنى و بر بلا و مصيبت ، شكيب ورزى و خداوند را براى نعمت هايى كه به تو داده، سپاس بگزارى و خود را از كيفر خدا بر گناهى كه مى كنى ، ايمن مپندارى و از رحمت خدا ، نااميد نشوى و از گناهانت به سوى خداى عز و جل باز گردى ـ كه بازگردنده از گناهانش ، مانند كسى است كه گناهى ندارد ـ و در كنار استغفار، بر گناهانت اصرار نورزى كه همچون ريشخند كنندگان خدا و آيات الهى و پيامبرانش مى شوى.
و اين را بدانى كه آنچه به تو رسيده ، حتما و بدون خطا، رسيده است و آنچه [به ظاهر] خطا مى نمايد، نبايد به تو مى رسيده است. با رضايت آفريده، نارضايىِ آفريدگار را به دست نياورى و دنيا را بر آخرت ، مقدّم ندارى ، كه دنيا ، فانى و آخرت ، باقى است. بر برادرانت از آنچه در توان دارى ، بخل نورزى و درونت ، مانند برونت باشد ، نه اين كه ظاهرت، زيبا و باطنت ، زشت باشد ، كه اگر چنين كنى، از منافقان خواهى بود.
و اين كه دروغ نگويى و با دروغگويان ، در نياميزى و چون سخن حقّى را شنيدى، خشم مگيرى. خود، خانواده، فرزندان و همسايگانت را به اندازه توانت ، ادب بياموزى و به علمت، عمل كنى. با هيچ يك از خلق خدا ، جز به حق ، رفتار نكنى و در برابر نزديك و دور ، نرم باشى ، نه زورگو و سرسخت. تسبيح و تهليل و دعا، فراوان بگويى و بسيار به ياد مرگ و پس از آن ، از قيامت تا بهشت و دوزخ باشى ، و بسيار قرآن بخوانى و به آن ، عمل كنى .
نيكى به مردان و زنان مؤمن و گراميداشتِ آنان را غنيمت بدانى. بنگر هر چه را براى خود نمى پسندى ، با هيچ يك از مؤمنان مكنى و از كار خير ، ملول مشوى. سربارِ هيچ كس مباشى و چون به كسى نعمتى بخشيدى ، بر او منّت مگذارى و دنيا نزد تو ، زندانى باشد كه از آن به سوى بهشت مى روى.
اين ، چهل حديث است كه هر كس از امّتم بر آن پايدارى ورزد و آنها را حفظ كند، به رحمت الهى وارد بهشت مى شود و پس از پيامبران و اوصيا، بافضيلت ترين و محبوب ترينِ مردم در نزد خداى عز و جل است و خدا ، او را روز قيامت با پيامبران، صدّيقان (راستگويان) ، شهيدان و شايستگان ـ كه بهترين همراهان اند ـ ، محشور مى كند» .
