۳۷۲۶.مقاتل الطالبيّينـ به نقل از سعيد بن ثابت ـ: چون على اكبر عليه السلام براى مبارزه به سوى آنان رفت ، امام حسين ـ كه درودها و سلام خدا بر او باد ـ ، پلك هايش را برهم نهاد و گريست و گفت : «خدايا! تو بر آنان گواه باش كه جوانى به سوى آنان رفت كه شبيه ترينِ مردم به پيامبر صلى الله عليه و آله است» .
على اكبر عليه السلام با آنان به شدّت جنگيد . سپس ، نزد پدرش بازگشت و گفت : اى پدر ! عطش !
امام حسين عليه السلام به او فرمود : «محبوب من! شكيبا باش كه شب فرا نرسيده ، از كاسه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، سيراب مى شوى» .
۱۲ / ۴
دعوت خواهر به شكيبايى
۳۷۲۷.الملهوف :امام حسين عليه السلام ، چون شنيد كه خواهرش اُمّ كلثوم ، صدايش را به اين سخنان بلند كرده است كه : وا محمّداه ، وا عليّا ! ... واى بر ما پس از تو ، اى ابا عبد اللّه ! ، او را تعزيت داد و فرمود : «اى خواهر ! با تسلّى خداوند، آرام باش ، كه ساكنان آسمان ها مى ميرند و ساكنان زمين نمى مانند و همه آفريده ها هلاك مى شوند» .
سپس فرمود : «اى خواهر ، اى امّ كلثوم ! تو اى زينب ! و تو اى رُقيّه ! و تو اى فاطمه ، و تو اى رَباب ! بنگريد كه چون من كشته شدم ، برايم گريبان چاك مدهيد و صورت مخراشيد و سخنان نسنجيده مگوييد» .
