۳۵۷۹.الأمالى ، طوسىـ به نقل از بِشر بن غالب ـ: امام حسين عليه السلام فرمود: «هر كه ما را به خاطرِ خدا دوست بدارد، من و او ، اين چنين بر پيامبرمان وارد خواهيم شد» و دو انگشت خود را به هم چسباند [و افزود:] «و هر كه ما را به خاطر دنيا دوست بدارد ، [بداند كه ]دنيا، نيكوكار و بدكار را در بر مى گيرد» .
۳۵۸۰.المحاسنـ به نقل از بِشر بن غالب اسدى ـ: حسين بن على عليه السلام برايم نقل كرد و فرمود : «اى بشر بن غالب! هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز به خاطرِ خدا نباشد ، [در روز قيامت ، ] ما و او مانند اين دو، وارد مى شويم» و دو انگشت اشاره اش را به موازات هم قرار داد [و افزود] «و هر كه ما را دوست بدارد و اين محبّت او جز براى دنيا نباشد ، [بداند كه] هرگاه برپا كننده عدالتْ قيام كند، دادگرى او، شاملِ نيكوكار و بدكار خواهد شد» . ۱
۳۵۸۱.أعلام الدينـ از امام صادق عليه السلام ـ: نمايندگانى به حضور حسين عليه السلام رسيدند و گفتند : اى فرزند پيامبر خدا! همراهان ما نزد معاويه رفتند و ما نزد تو آمديم .
امام عليه السلام فرمود : «پس در اين صورت ، من بيش از آنان به شما جايزه مى دهم» .
گفتند : فدايت شويم ! ما در طلب دينمان آمده ايم .
حسين عليه السلام سرش را زير انداخت و متفكّرانه، بر روى زمين ، نقش و نگارى كشيد و مدّتى دراز ، تأمّل كرد . سپس ، سرش را بالا آورد و فرمود : «نَمى از يَمى . هر كس ، نه از سرِ خويشاوندى با ما ، و نه به دليل احسانى كه به او كرده ايم و تنها به خاطر خدا و پيامبرش ما را دوست بدارد ، روز قيامت ، با ما مانند اين دو مى آيد» ، و دو انگشت اشاره اش را كنار هم قرار داد .
