باب سوم : حكمت هاى عقيدتى و سياسى
فصل يكم : امامت
۱ / ۱
گوناگونى پيشوايان
۳۵۳۵.الفتوح :حسين عليه السلام رفت تا به ذات عِرق ۱ رسيد . در آن جا مردى از بنى اسد به نام بِشْر بن غالب را ديد و از او پرسيد : «از كدام قبيله اى ؟» .
گفت : از بنى اسد .
فرمود : «اى مَرد بنى اسدى! از كجا مى آيى ؟» .
گفت : از عراق .
فرمود : «وقتى عراقيان را ترك كردى ، چگونه بودند ؟» .
گفت : اى فرزند دختر پيامبر خدا ! آنها را در حالى پشتِ سر نهادم كه دل هايشان با تو و شمشيرهايشان با بنى اميّه بود .
حسين عليه السلام به او فرمود : «اى برادر عرب ! راست گفتى . خداى ـ تبارك و تعالى ـ هر چه بخواهد ، مى كند و بر هر چه اراده كند ، حكم مى رانَد» .
مرد اسدى به ايشان گفت : اى فرزند دختر پيامبر خدا! از اين سخن خداى متعال به من خبر ده : «روزى كه هر دسته از مردم را با پيشوايشان، فرا مى خوانيم» .
حسين عليه السلام فرمود : «آرى ، اى مَرد بنى اسدى ! آنها دو گونه پيشوا هستند : پيشواىِ هدايت كه به هدايتْ فرا مى خواند، و پيشواى گم راهى كه به بيراهه فرا مى خوانَد . هر كس ، دعوت پيشواى هدايت را پاسخ دهد ، به بهشتْ ره نمون مى شود و هر كس به پيشواى گم راهى پاسخ گويد ، به دوزخ در مى آيد» .
