۵ / ۱۴
تجسّم يافتنِ اعمال
۳۵۳۴.المناقب و المثالب ، ابو حنيفه نعمان مغربى :حسين بن على عليه السلام در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بود كه صداى مردى از اُمَويان را شنيد كه با يارانش صحبت مى كرد و صدايش را به حسين عليه السلام مى شنوانْد و مى گفت : ما با آل ابو طالب ، در نبوّت ، شريكيم و هر چه آنان از خويشاوندى سببى و نَسَبى دارند ، ما هم داريم ؛ ولى ما به خلافت ، دست يافته ايم كه آنان نيافته اند . پس به چه چيز بر ما فخر مى فروشند ؟ و اين را سه بار گفت .
پس حسين عليه السلام به جانب او رو كرد و فرمود : «امّا اوّلين بار كه گفتى ، من از سرِ بردبارى چيزى نگفتم . بار دوم ، از سرِ گذشت ، چيزى نگفتم . بار سوم ، پاسخت را مى دهم : من از پدرم [على عليه السلام ] شنيدم كه فرمود : در وحى نازل شده بر محمّد صلى الله عليه و آله آمده است كه : چون قيامت كبرا بر پا مى شود ، خداوند ، بنى اميّه را به شكل موران خُرد ، محشور مى كند و مردم ، آنان را لگدمال مى كنند تا از حساب ، فارغ شود . سپس ، آنان را مى آورند و حساب رسى مى كنند و به [سوى] آتش [دوزخ ]مى برند » .
