۵ / ۲
فناى دنيا و بقاى آخرت
۳۵۱۷.كامل الزياراتـ به نقل از مُيَسِّر بن عبد العزيز ، از امام باقر عليه السلام ـ: حسين بن على عليه السلام از كربلا به محمّد بن على (ابن حنفيّه) چنين نوشت : «به نام خداوند بخشنده مهربان . از حسين بن على به محمّد بن على و ديگر افراد بنى هاشم كه نزد اويند . امّا بعد ، گويى كه دنيا نبوده و گويى كه آخرت ، همواره بوده و هست . والسّلام !» .
۳۵۱۸.تاريخ الطبرىـ به نقل از محمّد بن قيس ـ: حَنظله پسر اسعد شِبامى آمد و جلوى حسين عليه السلام ايستاد و فرياد بر آورد : «اى قوم من ! من بر شما از روزى همانند روزگار [عذاب ]اقوام پيشين مى هراسم ؛ مانند حال و روزِ قوم نوح و عاد و ثمود و كسانى كه پس از آنها بودند ، و خداوند ، در حقّ بندگان ، ستمى نمى خواهد . و اى قوم من ! من بر شما از روزِ فريادخواهى مى هراسم ؛ روزى كه روى مى گردانيد ، امّا هيچ پناهگاهى در برابر خداوند نداريد، و هر كس را خداوند [به خاطر اعمالش] گم راه كند ، راه نمايى ندارد» . اى مردم ! حسين را مكُشيد كه خدا در عذابتان هلاك مى كند «و بى گمان ، آن كه افترا زد ، ناكام شد» .
پس حسين عليه السلام به او فرمود : «اى پسر اَسعد ! خدايت بيامرزد . آنان ، همان هنگام سزاوار عذاب شدند كه دعوت تو را به سوى حق ، رد كردند و به سوى تو و يارانت برخاستند تا خونت را حلال بشمارند . پس اكنون كه برادران شايسته ات را كشته اند ، چگونه [سزاوار عذاب] نباشند ؟!» .
حنظله گفت : راست گفتى ، فدايت شوم ! تو از من آگاه ترى و بدان نيز سزاوارترى . آيا به سوى آخرت نرويم و به برادرانمان ملحق نشويم ؟
فرمود : «پيش به سوى بهتر از دنيا و آنچه در آن است ، و به سوى مُلكى كهنه نشدنى!» .
حنظله گفت : سلام بر تو ، اى ابا عبد اللّه ! درود خدا بر تو و خاندانت ! خدا، ما را در بهشت ، با شما آشنا كند !
فرمود : «آمين، آمين!» .
سپس ، حنظله پيش تاخت و جنگيد تا كشته شد .
