۳۵۱۲.مهج الدعواتـ از امام حسين عليه السلام ، از آنچه در قنوتش مى گفت ـ: خدايا! من با همه اينها به تو پناهنده مى شوم و به چاره جويى و نيروى تو پناه مى برم ، و به حكم تو ـ كه با علم خود ، آن را به سوى من رانده اى ـ خشنودم و به هر جا روانه ام كنى ، مى روم . هر چه تو قصد كرده اى ، قصد مى كنم و در آنچه تو را از من راضى مى كند ، از جانم دريغ نمى كنم ؛ چرا كه تو مرا بدان، راضى داشته اى .
۳۵۱۳.الفتوحـ از امام حسين عليه السلام در آنچه به خواهرش زينب عليهاالسلام هنگام فرود آمدن به كربلا فرمود ـ: اى خواهر ! به تسليت الهى، تسلّى بگير و به قضاى الهى، راضى باش، كه ساكنان آسمان ها فنا مى شوند و زمينيان مى ميرند و هيچ آفريده اى باقى نمى ماند و هر چيزى هلاك مى شود ، جز ذات خدا . حكم ، از آنِ اوست و به سوى او باز مى گرديد و محمّد صلى الله عليه و آله ، الگوى من و تو و هر مرد و زن مسلمان است .
۳۵۱۴.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمىـ به نقل از شافعى ـ: پسرى از [فرزندان] حسين عليه السلام در گذشت ؛ امّا اندوهى در او ديده نشد . از اين رو، ايشان مورد عتاب قرار گرفت .
فرمود : «ما خاندانى هستيم كه از خداى عز و جل مى طلبيم و به ما عطا مى كند ؛ امّا اگر چيزى را [پس] بخواهد كه او دوست دارد و ما [پس دادنِ] آن را خوش نداريم ، رضايت مى دهيم» .
