۱۰ / ۲۲
دعاى عَشَرات
۳۸۵۰.مهج الدعواتـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: [پدرم] على عليه السلام به من فرمود : «اى پسر عزيزم! چاره اى نيست ، جز آن كه تقديرات و احكام الهى به همان گونه كه دوست دارد و حكم رانده است ، سپرى شود و به زودى ، خداوند ، قضا و قَدَر و حكم خود را در باره تو تنفيذ مى كند . پس با من عهد ببند كه به سخنى كه سرّى به تو مى گويم ، لب مگشايى تا دوازده ماه از فوتم بگذرد . من خبرى را به تو مى دهم كه اصل آن، از خداوند است . صبح و شام مى گويى ... : خدا ، منزّه است ! ستايش ، ويژه خداست . هيچ خدايى جز خداوند يكتا نيست و خداوند ، بزرگ تر [از وصف شدن ]است . هيچ توان و نيرويى ، جز به [يارى ]خداى والاى بزرگ نيست . خدا ، منزّه است ، در دل شب و هر دو سوى روز ! منزّه است خدا در صبح و عصر ! منزّه است خدا ، در شامگاه و پگاه! منزّه است خدا ، هنگامى كه شب مى كنيد و صبح مى كنيد! ستايش ، در آسمان ها و زمين ، و شامگاه و به گاه هويدا شدن شما ، از آنِ اوست . زنده را از مُرده بيرون مى كشد و مُرده را از زنده، و زمين را پس از مرگش زنده مى كند و شما نيز همين گونه [از قبرها] خارج مى شويد .
خدايت ، خداى عزّتمند ، منزّه است از آنچه وصفش مى كنند ! سلام بر فرستادگان [خدا]! ستايش ، ويژه خداىِ جهانيان است . هيچ توان و نيرويى ، جز به [يارى] خداى والاىِ بزرگ نيست .
منزّه است خداى مُلك و ملكوت ! منزّه است خداى عزّت و بزرگى و جَبَروت (چيرگى) ! منزّه است فرمان رواى حقيقى و بسيار پاك ! منزّه است خداىِ فرمان رواى زنده اى كه نمى ميرد ! منزّه است خداى برپاىِ جاويد ! منزّه است [خداوند] زنده برپا دارنده ! منزّه است [خداوند] والاىِ برتر ! منزّه است و والا ! بسى منزّه است و پاك ، پروردگار فرشتگان و روح !
خداوندا! من در نعمت و عافيت از جانب تو ، صبح كردم . پس نعمت و عافيتت را با نجات از آتش ، بر من تمام گردان و سپاس و عافيتت را هميشه تا زنده ام ، روزى ام كن .
خداوندا! با نور تو ره يافتم و به نعمتت ، صبح و شام كردم . من ، تو را گواه مى گيرم و تو در گواه بودن، كافى هستى ، و فرشتگان و حاملان عرش و پيامبران و فرستادگان و همه آفريده هايت و آسمان ها و زمينت را گواه مى گيرم كه تنها تو خداوندى و جز تو خدايى نيست . تنها و بى انبازى و محمّد ـ كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد ـ ، بنده و پيامبرِ توست و تو بر هر كارى توانايى . زنده مى كنى و مى ميرانى، و مى ميرانى و زنده مى كنى .
گواهى مى دهم كه بهشت ، حقّ است و آتش ، حقّ است و قيامت ، بدون ترديد ، آمدنى است و خداوند ، هر كه را در قبرهاست ، بر مى انگيزد .
گواهى مى دهم كه على بن ابى طالب و حسن و حسين و على بن الحسين و محمّد بن على و جعفر بن محمّد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمّد بن على و على بن محمّد و حسن بن على و امامِ از نسل حسن بن على [عسكرى] ، امامان ره نما و هدايت يافته اند ، نه گم راه و گم راه كننده ، و آنان اند دوستان برگزيده تو ، حزب چيره تو، و گزيده و منتخب از خلقَت، و نجيبانى كه براى دينت برگزيدى و از ميان خلقَت ، ويژه ساختى و بر ديگر بندگانت ، برگزيدى و آنان را حجّت بر جهانيان كردى كه درودهاى تو بر ايشان باد! و سلام و رحمت و بركات خداوندى بر آنان باد !
خداوندا! اين گواهى ام را نزد خود ، ثبت كن تا در حالى كه از من خشنودى ، بر من در روز قيامت ، تلقين كنى ، كه تو بر هر كارى توانايى .
خداوندا! ستايش ، تو راست ؛ ستايشى كه آسمان براى تو ، دو سوى خويش را فرو مى گذارد و زمين و هر كه بر آن است ، تسبيحت مى گويند .
ستايش ، تو راست ؛ ستايشى كه بالا مى رود و پايان ندارد ؛ ستايشى روزافزون و تمام ناشدنى جاويد و هميشگى ، بى گسست و زوال ؛ ستايشى كه آغازش بالا مى رود و پايانش تمامى نمى گيرد .
ستايش ، ويژه توست ، بر من و همراه من و در من و پيش و پس و جلو و نزد من، و نيز هنگامى كه مُردم و فنا شدم و باقى ماندم .
ستايش، تو راست ، چون زنده و برانگيخته شدم ، اى مولاى من ! خداوندا!
ستايش، تو راست بر همه ستودنى هايت ، بر همه نعمت هايت .
ستايش ، تو راست بر هر رگِ آرام، و بر هر خوردنى و نوشيدنى اى ، و گرفتن و حركتى ، وخواب و بيدارى اى ، و نگاه و پلك زدن و نفسى ، و بر هر جاىِ مويى .
خداوندا! همه ستايش ، تو راست . فرمان روايى ، يكسر، از آنِ توست و تمامى خير ، به دست توست ، آشكار و نهانش . تو نهايتِ همه كارهايى .
خداوندا! ستايش ، تو راست بر بردبارى ات با وجود آگاهى ات. ستايش ، تو راست بر عفوت پس از توانايى ات .
خداوندا! ستايش ، تو راست ، اى بر انگيزاننده ستايش و ميراثبَر ستايش و پديدآور و نوآورنده ستايش و وفادار به پيمان و راستْ وعده ! لشكرت، شكست ناپذير و شكوهت، ديرينه است .
خداوندا! تو راست ستايش ، اى اجابتگر دعاها ، بركشنده درجات ، فرود آورنده آيه ها از فرازِ هفت آسمان ، بيرون آورنده نور از تاريكى ها ، تبديل كننده بدى ها به نيكى ها، و درجهْ قرار دهنده نيكى ها .
خداوندا! ستايش ، تو راست ، اى بخشنده گناه ، پذيرنده توبه ، سختْ كيفرِ توانمند ! خدايى جز تو نيست و [همه چيز] به سوى تو باز مى گردد .
خداوندا! ستايش ، تو راست در شب ، چون فرا مى گيرد . ستايش ، تو راست ، چون روز جلوه مى كند و در آخرت و دنيا . ستايش ، ويژه توست و ستايش ، تو راست ، به تعداد هر ستاره و فرشته در آسمان . ستايش ، تو راست ، به تعداد همه قطره هايى كه از آسمان به زمين مى ريزد . ستايش ، تو راست ، به تعداد قطره هاى همه درياها و درّه ها و رودها . ستايش ، تو راست ، به تعداد درخت و برگ و ريگ و هسته و عدد اِنس و جن و چرندگان و پرندگان و چارپايان و درندگان . ستايش ، تو راست ، آن اندازه كه كتاب تو به شماره آورَد و علم تو ، بدان احاطه دارد ؛ ستايشى فراوان ، جاويدان ، پاكيزه و فرخنده» .
سپس ده مرتبه بگو : «خدايى جز خداى يگانه نيست كه بى انباز است . فرمان روايى و ستايش ، از آنِ اوست، و زنده مى كند و مى ميرانَد ، و مى ميرانَد و زنده مى كند ، و اوست زنده ناميرا . خير، به دست اوست و او بر هر كارى تواناست» .
و ده مرتبه بگو : «آمرزش مى خواهم از خدايى كه خداىِ زنده برپا دارنده اى جز او نيست و به سوى او باز مى گردم» .
سپس ده مرتبه بگو : «اى خدا ، اى خدا!» و ده مرتبه : «اى رحمان ، اى رحمان!» و ده مرتبه : «اى رحيم ، اى رحيم!» و ده مرتبه : «اى پديدآور آسمان ها و زمين ، اى صاحب ارجمندى و بزرگوارى!» و ده مرتبه : «اى مهربان بر بندگان و اى پُر توان!» و ده مرتبه : «اى زنده ، اى برپا دارنده!» و ده مرتبه : «اى كه جز تو خدايى نيست!» و ده مرتبه : «خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست» (صلوات) و ده مرتبه : «بسم اللّه الرحمن الرحيم» . سپس ده مرتبه «آمين» مى گويى و مى گويى : «اين يا آن را [خواسته] برايم انجام ده» .
اين دعا را يك بار پس از صبح و يك بار ديگر ، پس از عصر مى گويى و سپس ، هر دعايى خواستى ، مى كنى .
