۷ / ۴۳
حد ، شفاعت بردار نيست
۴۱۸۵.دعائم الإسلام :نقل است كه على عليه السلام مردى از بنى اسد را به خاطر حدّى كه بر او واجب شده بود ، دستگير كرد تا حد را بر او جارى سازد . از اين رو ، بنى اسد به نزد حسين عليه السلام رفتند و خواستارِ شفاعت او شدند ؛ امّا او خوددارى ورزيد .
پس به نزد على عليه السلام رفتند و اين كار را از او خواستند . على عليه السلام فرمود : «از من ، چيزى نمى خواهيد كه در اختيار من باشد ، جز آن كه آن را به شما مى دهم» .
آنان ، شادمان بيرون آمدند و بر حسين عليه السلام گذشتند و آنچه را على عليه السلام گفته بود ، به او خبر دادند . حسين عليه السلام فرمود : اگر با رفيقتان كارى داريد ، باز گرديد كه شايد كار او تمام شده باشد ! پس به نزد او باز گشتند و ديدند كه حد بر او جارى شده است .
گفتند : اى امير مؤمنان! آيا به ما وعده ندادى ؟
فرمود : «وعده دادم آنچه در اختيار من است [، مى بخشم] و اين حد ، از آنِ خدا بود، نه در اختيار من» .
