۴۱۲۸.الأمالى ، طوسىـ به سندش، از امام حسين عليه السلام ، از امام على عليه السلام ـ: بيمارى ، پاداشى ندارد؛ امّا هيچ گناهى از بنده را وا نمى گذارد ، جز آن كه آن را مى زدايد . البتّه پاداش ، فقط در گفتن با زبان و عمل با اعضاست و خداوند ، با كَرَم و فضل خويش، بنده را به دليل درستىِ نيّت و باطن شايسته اش به بهشت در مى آورد.

۷ / ۸

بزرگ ترين مصيبت

۴۱۲۹.الكافىـ به نقل از عبد اللّه بن وليد جُعفى ، از مردى ، از پدرش ـ: چون امير مؤمنان عليه السلام ، شهيد شد ، حسن عليه السلام خبرِ مصيبت را براى حسين عليه السلام كه در مدائن بود ، فرستاد . حسين عليه السلام چون نامه را خواند ، فرمود : «واى! چه مصيبت بزرگى ، هر چند پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : هر كس از شما به مصيبتى گرفتار آمد ، مصيبتِ از دست دادن مرا به ياد آورد كه مصيبتى از آن بزرگ تر به او نمى رسد ! درود خدا بر او باد كه راست گفت!» .

۷ / ۹

سخن امام عليه السلام در كنار قبر برادر

۴۱۳۰.عيون الأخبار ، ابن قُتَيبهـ از امام حسين عليه السلام ، در مرثيه اى كه كنار قبر برادرش امام حسن عليه السلام خواند ـ: اى ابو محمّد ! خدايت رحمت كند . حق را در هر جا كه گمان وجودش مى رفت ، مى پاييدى و هنگامى كه باطل ، در هنگامه هاى تقيّه ، فرود مى آمد ، با خوش فكرى تمام ، خدا را مقدّم مى داشتى و با چشمى تيزبين ، امور بزرگ و نهان دنيا را مى ديدى و دستى پاك و بى هيچ آلودگى بر آن مى گشودى و با كمترين هزينه اى ، زبانِ تيز دشمنانت را باز مى داشتى . چگونه چنين نباشد، كه تو پسرى از تبارِ نبوّت و شيرخوار حِكمتى و به سوى رحمت و خوش بويى و بهشتى پُرنعمت ، روانى ؟ خداوند ، پاداش ما و شما را بر اين مصيبت ، بزرگ بدارد و به ما و شما ، تسليت و سوگوارى شايسته عطا كند .

۴۱۲۷ . طبّ الأئمّة عليهم السلام ، دو پسر بسطام : امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام از سلمان فارسى عيادت كرد و به او فرمود : «اى ابو عبد اللّه ! با بيمارى ات، چه مى كنى؟» .
سلمان گفت : اى امير مؤمنان! خدا را فراوان مى ستايم و از فراوانىِ بيمارى به تو شِكوه مى برم.
امام عليه السلام فرمود : «اى ابو عبد اللّه ! ناراحتى مكن . هيچ يك از پيروان ما نيست كه دردى به او برسد ، جز به سبب گناهى كه پيش تر از او سر زده است و اين هم ، مايه پاك شدن اوست» .
سلمان گفت : اگر اين گونه است كه مى گويى ـ كه چنين است ـ ، پس ما پاداشى از اين بيمارى ها جز همان پاك شدن نداريم!
على عليه السلام فرمود : «اى سلمان! شما با شكيبايى بر آن ، و نيز با گريه و زارى و دعا به پيشگاه خداى والا نام ، پاداش مى بريد . با اين دو (شكيبايى و زارى)، برايتان پاداش نوشته مى شود و درجات شما بالا برده مى شود ؛ امّا خودِ درد ، فقط پاك شدن و جبران [گناه] است» .
سلمان ، ميان دو چشم على عليه السلام را بوسيد و گريست و گفت : اى امير مؤمنان! اگر تو نبودى ، چه كسى اين چيزها را برايمان روشن مى كرد ؟

۴۱۲۸.الأمالي للطوسي بإسناده عن الحسين بن عليّ عن أمير المؤمنين عليهما السلام :المَرَضُ لا أجرَ فيهِ ، ولكِنَّهُ لا يَدَعُ عَلَى العَبدِ ذَنبا إلّا حَطَّهُ، وإنَّمَا الأَجرُ فِي القَولِ بِاللِّسانِ وَالعَمَلِ بِالجَوارِحِ، وإنَّ اللّهَ بِكَرَمِهِ وفَضلِهِ يُدخِلُ العَبدَ بِصِدقِ النِّيَّةِ وَالسَّريرَةِ الصّالِحَةِ الجَنَّةَ . ^۱

۷ / ۸

أعظَمُ المَصائِبِ

۴۱۲۹.الكافي عن عبد اللّه بن الوليد الجعفي عن رجل عن أبيه :لَمّا اُصيبَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام نَعَى الحَسَنُ إلَى الحُسَينِ عليهما السلام وهُوَ بِالمَدائِنِ ، فَلَمّا قَرَأَ الكِتابَ قالَ : يا لَها مِن مُصيبَةٍ ما أعظَمَها ، مَعَ أنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قالَ : «مَن اُصيبَ مِنكُم بِمُصيبَةٍ فَليَذكُر مُصابَهُ بي ، فَإِنَّهُ لَن يُصابَ بِمُصيبَةٍ أعظَمَ مِنها» ، وصَدَقَ صلى الله عليه و آله . ^۲

۷ / ۹

كَلامُ الإِمامِ عليه السلام عِندَ قَبرِ أخيهِ

۴۱۳۰.عيون الأخبار لابن قتيبة عن الحسين بن عليّ عليهما السلامـ مِمّا رَثى بِهِ أخاهُ الحَسَنَ عليه السلام عِندَ قَبرِهِ ـ: رَحِمَكَ اللّهُ أبا مُحَمَّدٍ ! إن كُنتَ لَتُباصِرُ ^۳ الحَقَّ مَظانَّهُ ، وتُؤثِرُ اللّهَ عِندَ تَداحُضِ ^۴ الباطِلِ في مَواطِنِ التَّقِيَّةِ بِحُسنِ الرَّوِيَّةِ ^۵ ، وتَستَشِفُّ ^۶ جَليلَ مَعاظِمِ الدُّنيا بِعَينٍ لَها حاقِرَةٍ ، وتُفيضُ عَلَيها يَدا طاهِرَةَ الأَطرافِ ، نَقِيَّةَ الأَسِرَّةِ ^۷ ، وتَردَعُ بادِرَةَ غَربِ ^۸ أعدائِكَ بِأَيسَرِ المَؤونَةِ عَلَيكَ ؛ ولا غَروَ وأنتَ ابنُ سُلالَةِ النُّبُوَّةِ ، ورَضيعُ لِبانِ الحِكمَةِ ، فَإِلى رَوحٍ ورَيحانٍ وجَنَّةِ نَعيمٍ . أعظَمَ اللّهُ لَنا ولَكُمُ الأَجرَ عَلَيهِ ، ووَهَبَ لَنا ولَكُمُ السَّلوَةَ وحُسنَ الاُسى عَنهُ . ^۹