۴۱۰۷.النوادرـ به سندش، از امام حسين عليه السلام ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «طلاق ، تنها پس از ازدواج ، و آزادى برده، تنها پس از تملّك او ، تحقّق پذير است . خاموشى از صبح تا شب ۱ و روزه دارى به صورت پيوسته [وبدون افطار كردن، كه به روزه روز بعد، متّصل شود] ، ممنوع است . پس از پايان دوره شيرخوارگى ، ديگر شير خوردن ، موجب مَحرميّت رضاعى نمى شود . با احتلام و بلوغ ، يتيمى [ نيازمند قيّم] نيست . زن را با [وجود ]شوهر ، فرزند را با [وجود] پدر و برده را با [وجود] ارباب ، نذرى نيست . ۲ مسلمان ، حق ندارد پس از هجرت ، باديه نشين و جاهل به احكام گردد . سوگند خوردن براى قطع رَحِم و در باره آنچه ملك انسان نيست و نيز در نافرمانى خدا، اعتبارى ندارد . اگر پسرى ده حج بگزارد ، سپس به بلوغ برسد ، هنوز به شرط توانايى ، حَجّة الإسلام بر او واجب است. اگر برده مُكاتَبى ۳ ، مبلغ قرارداد آزادى اش را پرداخت كند و تنها چند رَطل از بدهى اش مانده باشد ، همچنان در بردگى ، باقى است» .
۴۱۰۸.الخصالـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: چون پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خيبر را فتح كرد، كمانش را خواست و بر خَم آن تكيه داد و پس از حمد و ثناى خداوند و بازگويى آنچه خداوند برايش فتح كرده و بدان يارى اش داده است ، از نُه چيز ، نهى كرد : مهريه زناكار، اجرت جهاندن حيوان نَر [بر ماده]، انگشتر طلا [براى مرد] ، بهاى سگ، رَداى ارغوانى، ۴ ... پوشيدن لباس قُسّى ۵ كه درشام بافته مى شود، خوردن گوشت درندگان، معامله نابرابر زر و سيم با مشابه خود، و ستاره گويى (طالع بينى) .
1.روزه سكوت گرفتن .
2.يعنى زن از مال شوهرش بدون اذن او نمى تواند نذر كند .
3.برده مُكاتَب، برده اى است كه با صاحبش قرار دادى مالى داردكه در برابرِ مَبلغى مشخّص يا جنسى به ميزان معيّن و يا كار و توليدى از پيشْ مقرّر شده، آزادى شود.
4.اين لباس ، از جنس ابريشم و در آن روزگار ، ويژه اشراف و مستكبران بوده است .
5.اين لباس ، به احتمال فراوان ، ويژه دولت مردان رومى يا كشيشانِ شام بوده است لذا پيامبر صلّي الله عليه و آله از پوشيدن آن نهي نموده است .
