1.اشاره است به آيه ۱۴۶ از سوره صافّات كه خداوند مى فرمايد : «و بر او گياه يَقْطين رارويانديم» ، كه يقطين ، مى تواند بر معناى اصلى خود ، يعنى هر گياه بدون ساقه و مُنبسط بر سطح زمين ، حمل شود ؛ ولى يقطين در عُرف عرب ، بيشتر براى «قَرع» ، يعنى كدو حلوايى (كدو تنبل) به كار مى رود .

2.جُذام ، بيمارى اى است كه از پيشرفت سودا در بدن به وجود مى آيد و بدن را تباه مى كند و چه بسا منجر به ريختن گوشت اعضا وصورت بر اثر زخم و جراحت مى شود .

1.اليَقطين : هو عند العَرَب كلّ شجرةٍ تنبسط على وجه الأرض ولا تقوم على ساق ، لكن غلب استعمال اليقطين في العرف على الدُّبّاء ؛ وهو القَرع ، وحُمِل قولُه تعالى : «وَ أَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ» (الصافّات : ۱۴۶) على هذا (المصباح المنير : ص ۵۰۹ «قطن») .

2.مكارم الأخلاق : ج ۱ ص ۳۸۳ ح ۱۲۸۳ ، بحار الأنوار : ج ۶۶ ص ۲۲۸ ح ۱۶ ، وفي الفردوس : ج ۳ ص ۲۴۴ ح ۴۷۱۹ عن الإمام الحسن عليه السلام عنه صلى الله عليه و آله .

3.الغُبَيراء : تَمْرَةٌ تُشبه العُنّاب (مجمع البحرين : ج ۲ ص ۱۳۰۴ «غبر») . ويُسمّى بالفارسيّة «سِنجِد» .

4.عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۴۳ ح ۱۵۲ ، صحيفة الإمام الرضا عليه السلام : ص ۲۵۲ ح ۱۷۵ كلاهما عن أحمد بن عامر الطائي عن الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام ، بحار الأنوار : ج ۶۶ ص ۱۸۸ ح ۱ وراجع : الدعوات : ص ۱۵۷ ح ۴۳۱ .

5.الجُذام : علّةٌ تحدث من انتشار السوداء في البدن كلّه ، فيفسد مزاجُ الأعضاءِ وهيئتها ، وربّما انتهى إلى تأكّل الأعضاءِ وسقوطِها عن تقرّح . جُذِمَ فَهو مَجذومٌ ومُجَذَّمٌ وأجَذَمُ (القاموس المحيط : ج ۴ ص ۸۸ «جذم») .

6.مسند ابن حنبل : ج ۱ ص ۱۶۹ ح ۵۸۱ ، مسند أبي يعلى : ج ۶ ص ۱۷۹ ح ۶۷۴۱ ، المعجم الكبير : ج ۳ ص ۱۳۱ ح ۲۸۹۷ وليس فيه ذيله ، الذرّيّة الطاهرة : ص ۱۱۲ ح ۱۵۲ ، تاريخ دمشق : ج ۵۳ ص ۳۸۰ ح ۱۱۳۱۴ نحوه وفيه «المجذومين» بدل «المجذّمين» ، كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۵۵ ح ۲۸۳۳۹ .