۳۹۵۹.الكافىـ به نقل از عبد الرحمان عَزرَمى ، از امام صادق عليه السلام ـ: مردى نزد حسن عليه السلام و حسين عليه السلام كه در صفا (كنار مسجد الحرام) نشسته بودند ، آمد و از آنان ، درخواستى كرد . آن دو فرمودند : «صدقه ، جز در بدهىِ سنگين يا خسارتى دهشتناك و يا فقرى توان سوز ، روا نيست . آيا چيزى از اينها در تو هست ؟» .
گفت : آرى .
پس به او دادند . آن مرد از عبد اللّه بن عمرو و عبد الرحمان بن ابى بكر هم درخواست كرده بود و آن دو به وى چيزى داده بودند؛ ولى چيزى از او نپرسيده بودند . نزد آن دو باز گشت و به آنان گفت : چرا از من سؤالى را كه حسن و حسين پرسيدند ، نپرسيديد ؟ و ماجرا را باز گفت .
آن دو گفتند : آنان با دانشى فراوان، پرورش يافته اند .

۳۹۵۹.الكافي عن عبد الرحمن العزرمي عن أبي عبد اللّه [الصادق] عليه السلام :جاءَ رَجُلٌ إلَى الحَسَنِ وَالحُسَينِ عليهما السلام وهُما جالِسانِ عَلَى الصَّفا ، فَسَأَلَهُما فَقالا : إنَّ الصَّدَقَةَ لا تَحِلُّ إلّا في دَينٍ موجِعٍ ، أو غُرمٍ ^۱ مُفظِعٍ ، أو فَقرٍ مُدقِعٍ ، فَفيكَ شَيءٌ مِن هذا ؟ قالَ : نَعَم . فَأَعطَياهُ .
وقَد كانَ الرَّجُلُ سَأَلَ عَبدَ اللّهِ بنَ عُمَرَ ، وعَبدَ الرَّحمنِ بنَ أبي بَكرٍ ، فَأَعطَياهُ ولَم يَسأَلاهُ عَن شَيءٍ . فَرَجَعَ إلَيهِما فَقالَ لَهُما : ما لَكُما لَم تَسأَلاني عَمّا سَأَلَني عَنهُ الحَسَنُ وَالحُسَينُ عليهما السلام ؟ وأخبَرَهُما بِما قالا ، فَقالا : إنَّهُما غُذِّيا بِالعِلمِ غِذاءً . ^۲