۷۳۶.أنساب الأشرافـ به نقل از ابو مخنف ـ: مروان از دفن حسن عليه السلام در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله جلوگيرى كرد ، تا آن جا كه نزديك بود ميان حسين عليه السلام و او درگيرى شود . بنى هاشم و بنى مطّلب و وابستگانشان ، گرد حسين عليه السلام را گرفتند و ابو سعيد خُدرى و ابوهريره به مروان گفتند : آيا مانع دفن حسن كنار جدّش مى شوى ، با آن كه پيامبر خدا فرمود : «حسن و حسين ، سَرور جوانان بهشتى اند» ؟
مروان گفت : حديث پيامبر خدا تباه مى شود ، اگر فقط مانند تو و ابو هريره آن را نقل كنند!
و حسن عليه السلام در بقيع ، به خاك سپرده شد .
۷۳۷.أنساب الأشراف :حسن عليه السلام سفارش كرد كه كنار پيامبر صلى الله عليه و آله به خاك سپرده شود و حسين عليه السلام اين را پيش از درگذشت حسن عليه السلام ، فاش كرد . مروان بن حكم ، آن را ناپسند شمرد و سخن حسين عليه السلام را به معاويه گزارش داد .
معاويه به او نوشت : هنگامى كه حسن در گذشت ، به شدّت مانع اين كار بشو ، همان گونه كه ما از دفن عثمان كنار پيامبر منع شديم .
حسين عليه السلام نزد حسن عليه السلام آمد و اين را گزارش داد . حسن عليه السلام فرمود : «اى برادر ! در زندگى ام ، از جنگ دورى كردم . آيا مى خواهى اين كار ، نزد تابوتم انجام شود؟» و حسين عليه السلام به او تعهّد داد كه اين كار نمى شود .
و گفته مى شود كه هيچ يك از اين سخن ها ميان حسن و حسين عليهماالسلام نبوده است و هنگامى كه حسن عليه السلام در گذشت ، حسين عليه السلام خواست او را كنار پيامبر صلى الله عليه و آله به خاك بسپارد ؛ امّا مروان ، جلوى اين كار او را گرفت و نزديك بود كه ميان حسين عليه السلام و او در اين باره ، شرّى به پا شود كه حسين عليه السلام دست نگاه داشت .
۱ / ۵
امام حسين عليه السلام نزد قبر برادر
۷۳۸.عيون الأخبار ، ابن قتيبه :حسين بن على عليه السلام نزد قبر برادرش حسن عليه السلام چنين گفت : «اى ابو محمّد ! خدا تو را رحمت كند ! حق را در هر جا كه گمان وجودش مى رفت ، مى پاييدى و هنگامى كه باطل ، در هنگامه هاى تقيّه فرود مى آمد ، با خوش فكرىِ تمام ، خدا را مقدّم مى داشتى و با چشمى تيزبين ، امور بزرگ و نهان دنيا را مى ديدى و دستى پاك و بى هيچ آلودگى را بر آن مى گشودى و با كمترين هزينه اى ، زبانِ تيز دشمنانت را باز مى داشتى . چگونه چنين نباشد ، كه تو پسرى از تبارِ نبوّت و شيرخوار حكمتى ، و به سوى رحمت و خوش بويى و بهشتى پُرنعمت ، روانى ؟!
خداوند ، پاداش ما و شما را بر اين مصيبت ، بزرگ بدارد و به ما و شما ، تسليت و سوگوارىِ شايسته عطا كند!»
