۶۸۴.نهج البلاغة :گفتند كه مروان بن حكم ، در روز جنگ جمل ، به اسارت گرفته شد . او حسن و حسين عليهماالسلام را نزد امير مؤمنان عليه السلام به شفاعت گرفت . آن دو با امير مؤمنان صحبت كردند و على عليه السلام او را رها كرد . آن دو به على عليه السلام گفتند: اى امير مؤمنان! او با تو بيعت مى كند .
فرمود: «مگر پس از كشته شدن عثمان ، با من بيعت نكرد؟! مرا نيازى به بيعت او نيست . دست او ، دست يهودى است . اگر با دستش بيعت كند ، با نشيمنگاهش ^۱ آن [ بيعت ]را بر هم مى زَنَد . ^۲ بدانيد كه او را حكومتى است [ كوتاه] ، به اندازه اى كه سگى دماغ خود
را بليسَد و او پدرِ چهار فرمان رواست و امّت [ اسلام ]از دست او و فرزندانش روزگارى سياه خواهند داشت» .

۶۸۴.نهج البلاغة :قالوا : اُخِذَ مَروانُ بنُ الحَكَمِ أسيرا يَومَ الجَمَلِ ، فَاستَشفَعَ الحَسَنَ وَالحُسَينَ عليهماالسلامإلى أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام ؛ فَكَلَّماهُ فيهِ فَخَلّى سَبيلَهُ ، فَقالا لَهُ : يُبايِعُكَ يا أميرَ المُؤمِنينَ .
فَقالَ عليه السلام : أوَ لَم يُبايِعني بَعدَ قَتلِ عُثمانَ ؟ لا حاجَةَ لي في بَيعَتِهِ ، إنَّها كَفٌّ يَهودِيَّةٌ ! ! لَو بايَعَني بِكَفِّهِ لَغَدَرَ بِسَبَّتِهِ ! ^۱ أما إنَّ لَهُ إمرَةً كَلَعقَةِ الكَلبِ أنفَهُ ، وهُوَ أبُو الأَكبُشِ الأَربَعَةِ ، وسَتَلقَى الاُمَّةُ مِنهُ ومِن وُلدِهِ يَومَا أحمَرَ . ^۲