برادرت حسين ، پسر مادر توست و بيش از اين در اين زمينه سفارش نمى كنم ، خداوند خليفه بر شماست .
پس از ضربت خوردن ، وصيّتى به امام حسن و امام حسين عليهماالسلام نمود كه معروف است و در نهج البلاغه نيز نقل شده است:
اُوصيكُما بِتَقوَى اللّهِ ، وألّا تَبغِيَا الدُّنيا... . ^۱ شما دو تن را سفارش مى كنم به پروا كردن از خدا و اين كه در پى دنيا نباشيد .
و نيز سفارشى ويژه ، طولانى و جالب به امام حسين عليه السلام دارد:
يا بُنَيَّ ، اُوصيكَ بِتَقوَى اللّهِ فِي الغِنى وَالفَقرِ، وكَلِمَةِ الحَقِّ فِي الرِّضى وَالغَضَبِ، وَالقَصدِ فِي الغِنى وَالفَقرِ، وبِالعَدلِ عَلَى الصَّديقِ وَالعَدُوِّ، وَبِالعَمَلِ فِي النَّشاطِ وَالكَسَلِ، وَالرِّضى عَنِ اللّهِ فِي الشِّدَّةِ وَالرَّخاءِ... . ^۲ پسرم! تو را سفارش مى كنم به پَروامندى از خدا در حال دارايى و نادارى ، و گفتن سخن حق در حال خشنودى و خشم ، و ميانه روى در حال توانگرى و درويشى ، و دادگرى بر دوست و دشمن ، و عدالت ورزى در سرحالى و بى حالى ، و خشنودى از خدا در سختى و آسايش .

را برعهده داشت. ^۱
ـ در اجراى حدود الهى ، به همراه پدر و برادر ، شركت مى جست . حادثه سنگسار كردن مردى كه به زنا اعتراف كرد ، در تاريخ به ثبت رسيده است. ^۲
ـ پس از شهادت پدر ، تا زنده بود ، از سوى ايشان زكات فطره ^۳ پرداخت مى كرد. ^۴
امام على عليه السلام در دوران حكومتدارى اش ، اعتنا و اهتمام ويژه به امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام داشت:
ـ در جنگ ها از آنان بسيار مراقبت مى كرد ، تا آن جا كه:
برخى به محمّد بن حنفيّه گفتند: پدرت را چه مى شود كه تو را در صحنه هايى وارد مى كند كه حسن و حسين را وارد آنها نمى كند ؟ گفت : براى اين كه آن دو ، گونه هاى پدرم هستند و من دستش هستم و گونه هايش را با دستش محافظت مى كند . ^۵
ـ براى سلامت آنان دعا مى كرد :
اللّهُمَّ احفَظ حَسَنا وحُسَينا ، ولا تُمَكِّن فَجَرَةَ قُرَيشٍ مِنهُما ما دُمتُ حَيّا . ^۶ خداوندا! حسن و حسين را نگه دار و نابه كاران قريش را تا زمانى كه من زنده ام ، بر آنان چيره مكن .
ـ سفارش امام حسين عليه السلام را به فرزندش امام حسن عليه السلام مى فرمود:
وأمّا أخوكَ الحُسَينُ فَهُوَ ابنُ اُمِّكَ ولا أزيدُ ^۷ الوَصاةَ بِذلِكَ ، وَاللّهُ الخَليفَةُ عَلَيكُم. ^۸