ابن كثير ، مشابه اين تعبير را در باره عثمان آورده است:
عثمان بن عفّان به حسن و حسين عليهماالسلام احترام مى گذاشت و آن دو را دوست مى داشت . ^۱

۲. انزواى سياسى

امام حسين عليه السلام مانند امام على عليه السلام و ديگر وابستگان به اهل بيت عليهم السلام ، اين دوران را به اجبار و ناخواسته در انزوا به سر مى بردند و همين ، عامل محدوديت فعاليت اين بزرگواران و نيز ثبت نشدن بسيارى از رخدادهاى زندگى ايشان در اين مدّت شد .
اينك ، نگاهى اجمالى به مواضع و فعاليت هاى امام حسين عليه السلام در دوران سه خليفه خواهيم داشت:

دوران خليفه اوّل (۱۱ ـ ۱۳ ق) ^۲

امام حسين عليه السلام در دوران خليفه اوّل ، دوران كودكى (هفت تا نُه سالگى) را سپرى مى كرد ؛ ولى تلخى هاى فراوانى را چشيد ، مانند : رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله ، شهادت مظلومانه مادرش و ستم ها و بى عدالتى ها نسبت به پدرش .
در برخى مصادر تاريخى ، مطالب اعتراض آميز امام حسين عليه السلام با زبان كودكانه اش نسبت به خليفه اوّل ، ثبت شده است ، آن گاه كه وى را بر منبر پيامبر صلى الله عليه و آله ديد و به وى فرمود:
اِنزِل عَن مَجلِسِ أبى ! ^۳ از منبر پدرم ، پايين بيا !

درآمد

امام حسين عليه السلام ۲۵ سال از عمر خويش را در دوران خلفا گذراند . ايشان در ابتداى خلافت خليفه اوّل ، هفت ساله و در آغاز خلافت خليفه دوم ، نُه ساله و در شروع خلافت خليفه سوم ، نوزده ساله بود . مشخّصه هاى عمومى اين ۲۵ سال را چنين مى توان برشمرد:

۱ . احترام و اظهار علاقه خلفا به امام حسين عليه السلام

امام حسين عليه السلام و همچنين برادر بزرگ ترش امام حسن عليه السلام ، به دليل كمالات شخصى، خانوادگى و نيز فضايل فراوانى كه مردم از زبان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در باره آن دو ، به تكرار شنيده بودند، در جامعه اسلامى ، محبوبيت خاصّى داشتند . اين مسئله و شرايط سياسى ـ اجتماعى آن روز ، ايجاب مى كرد كه رهبران سياسى آن روز براى آن دو ، احترام خاصّى قائل شوند.
خليفه دوم ، برترى آنان بر فرزندانش را اظهار مى داشت و سهم ايشان را از بيت المال ، بيش از فرزندان خود و مانند سهم پدرشان (امير مؤمنان عليه السلام) قرار داد. ^۱ . نيز برخى مصادر تاريخى از قول ابن عبّاس آورده اند:
عمر بن خطّاب ، حسن و حسين عليهماالسلام را دوست داشت و آن دو را بر فرزندانش مقدّم مى داشت . ^۲