۴ / ۲
آنچه به دختر بزرگش داد
۶۴۲.الكافىـ به نقل از ابو جارود [زياد بن مُنذر] ـ: امام باقر عليه السلام فرمود : «هنگامى كه اجل حسين بن على عليه السلام در رسيد ، دختر بزرگش فاطمه بنت الحسين عليه السلام را فرا خواند و نوشته اى نهان و در هم پيچيده و وصيّتى هويدا به او سپرد . على بن الحسين عليه السلام با آنان بود ؛ ولى دردِ شكم داشت و به او نمى ديدند كه زنده بماند . سپس فاطمه ، نوشته را به على بن الحسين عليه السلام داد و به خدا سوگند ـ اى زياد ـ كه ، آن نوشته به ما رسيده است!» .
گفتم : خدا ، مرا فدايت كند! در آن نوشته چيست؟
فرمود : «به خدا سوگند ، در آن ، آنچه آدمى زاده از آفرينش آدم تا نيست شدن دنيا به آن نياز دارد ، هست ! به خدا سوگند ، حَدها هم در آن هست ، حتّى ديه خراشيدگى» .
۶۴۳.الكافىـ به نقل از ابو جارود ـ: امام باقر عليه السلام فرمود : «هنگامى كه اجل حسين عليه السلام در رسيد ، وصيّتش را كه مكتوب بود، در نوشته اى (نامه اى) در هم پيچيده ، به دخترش فاطمه سپرد و چون شهادت حسين عليه السلام به وقوع پيوست ، فاطمه ، آن را به على بن الحسين عليه السلام سپرد» .
به امام عليه السلام گفتم : خدايت رحمت كند ! در آن، چه بود؟
فرمود : «آنچه آدمى زاده از آغاز تا نيست شدن دنيا به آن، نياز دارد» .
