۵۲۰.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة)ـ به نقل از مسلم بن خالد ، از امام صادق ، از پدرش امام باقر عليهما السلام ـ: مردى از اهالى مصر ، روز عرفه نزد حسن و حسين عليهماالسلام آمد و از آن دو ، در باره روزه روز عرفه پرسيد . او حسين عليه السلام را روزه دار و حسن عليه السلام را بى روزه ديد و هر دو فرمودند : «هر دو كار ، نيكوست» . ۱
۵۲۱.كشف الغمّة :عبد اللّه بن زبير و يارانش ، امام حسين عليه السلام را به خوراك ، دعوت كردند و آنان خوردند و امام حسين عليه السلام نخورد . به ايشان گفته شد : چرا نمى خورى؟
فرمود : «من روزه دارم ؛ امّا تحفه روزه دار را مى پذيرم» .
گفته شد : تحفه روزه دار چيست؟
فرمود : «روغن [براى ماليدن به مو و بدن] و عود» .
۵۲۲.تاريخ الطبرىـ به نقل از نوفل ـ: هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، ابن زبير ، در ميان مكّيان برخاست و كشتن او را بزرگ شمرد و آن را بر كوفيان، بخصوص ، و بر عراقيان ، به طور كلّى ، عيب گرفت و پس از حمد و ثناى خداوند و درود فرستادن بر محمّد صلى الله عليه و آله گفت : عراقيان ، بجز اندكى ، خيانتكار و نابه كارند و كوفيان ، اشرار عراقيان هستند و آنان ، حسين را دعوت كردند تا يارى اش دهند ... . هان! به خدا سوگند ، كسى را كشتند كه شب زنده دارى اش طولانى و روزه اش در روز ، فراوان بود !
ر . ك : ج ۶ ص ۷ (بخش هشتم / فصل يكم / شب را مهلت گرفتن براى نماز ، دعا و استغفار) و ص ۱۵۷ (فصل دوم / نماز جماعت در ظهر عاشورا به امامت حسين عليه السلام ) .
