جايز است و حتّى به گفته برخى از فقها ، احاديث در اين باره ، در حدّ تواتر است . ^۱ افزون بر اين ،درمان شدن بسيارى از بيماران در طول تاريخ پس از واقعه كربلا به بركت تربت آن امام ، گواه روشنى بر صحّت اين احاديث است .

۲ . حكمت اين بركات

اكنون اين پرسش مطرح مى شود كه : چرا اين بركات ، تنها از آنِ تربت سيّد الشهدا عليه السلام است و تربت ساير اهل بيت عليهم السلام ، اين ويژگى ها را ندارد؟
در پاسخ ، مى توان گفت : همان حكمتى كه در باره فضايل اختصاصى زيارت امام حسين عليه السلام و عزادارى بر ايشان و گريستن بر مصائب ايشان بيان شد ، در اين جا نيز جارى است . به طور اجمال ، حكمت فضايل و بركاتى كه براى تربت سيّد الشهدا عليه السلام در احاديث آمده ، عبارت است از : زنده شدن روح شهادت طلبى و ايثار در راه مبارزه با جهل و ظلم و ضدّ ارزش ها در جامعه اسلامى ، و زمينه سازى براى حكومت جهانى اسلام به رهبرى اهل بيت عليهم السلام .

۳ . محدوده تربت براى استشفا

احاديثى را كه در باره استشفا به تربت سيّد الشهدا عليه السلام وارد شده اند ، مى توان به چهار دسته تقسيم كرد :
دسته اوّل ، احاديثى كه حريم قبر مطهّر امام عليه السلام را مشخّص كرده اند. برخى از اين احاديث ، حريم قبر ايشان را بيست گز در بيست گز ^۲ ، برخى ۲۵ گز در ۲۵ گز ، ^۳ برخى يك فرسخ در يك فرسخ ، ^۴ و برخى پنج فرسخ در پنج فرسخ ^۵ ، ذكر كرده اند .

توضيحى در باره بركات تربت امام حسين عليه السلام و شفا خواستن با آن

در احاديث ، آثار و بركات مختلفى براى تربت سيّد الشهدا عليه السلام ذكر شده است ، مانند : استشفا (شفا خواستن) به واسطه آن ، ثواب سجده بر آن ، همراه داشتن آن ، تبرّك جستن به آن در زندگى و حتّى پس از مرگ ، و برداشتن كام كودك با آن .
از نظر عقلى ، بديهى است كه خداوند متعال مى تواند بر اساس حكمت بى پايان خود ، آثار و بركاتى را كه بدانها اشارت رفت ، بر تربت آن امام ، مترتّب نمايد . به عبارت ديگر ، اين ، كارى است ممكن ؛ ولى در باره ثبوت اين بركات ، پرسش هايى وجود دارد كه بايد به آنها پاسخ داد ، مانند اين كه : آيا صدور احاديثى كه بر اين آثار ، دلالت دارند ، قطعى است؟ چرا تربت ديگرِ اهل بيت عليهم السلام ، چنين بركاتى ندارد ؟ محدوده زمينى كه خاكش داراى آثارِ ياد شده است ، تا كجاست؟ تأثير درمانى آن ، مطلق است ، يا شرايط و موانعى دارد؟

۱ . اعتبارسنجى احاديث

در ميان احاديثى كه بركاتى را براى تربت سيّد الشهدا عليه السلام برشمرده اند ، سند برخى ضعيف است ؛ امّا در ميان آنها صحيح و معتبر هم وجود دارد و از اين روست كه هر چند «خوردن خاك» ، در اسلام ، ممنوع است و گناه محسوب مى شود ، فقهاى اماميه اتّفاق نظر دارند كه خوردن تربت امام حسين عليه السلام به اندازه يك نخود براى استشفا ،