شده به آنها پرداخت .
با سقوط حكومت صدام در فروردين ۱۳۸۲ (صفر ۱۴۲۴ / آوريل ۲۰۰۳ م) ، بار ديگر ، روابط ميان دو كشور ايران و عراق ، برقرار شده و شيعيان ايرانى ، فرصتى براى مشاركت فعّال در بازسازى اين عتبات مقدّس ، به دست آورده اند. آنچه تا كنون توسّط «ديوان وقف شيعى» عراق و با كمك جوامع و مراجع شيعه و بويژه ايرانيان انجام شده ، بيشتر ، تعميرات بوده است . همچنين از سال ۱۳۸۵ شمسى ، ساخت ضريح جديدى براى مرقد امام حسين عليه السلام توسّط هنرمندان ايرانى ، آغاز شده است .

در تمام نقاط حرم ، به سان ديگر مراكز زيارتى عراق ، نام سلاطين صفوى و قاجار، بر روى كتيبه ها ديده مى شد كه همگى آنها در دوره حكومت صدام حسين ، نابود گرديد تا آثار ايرانى و فارسى در عتبات ، به طور كامل ، محو شوند. امروزه ، اين نام ها تنها در كتاب ها، خاطرات، سفرنامه ها ، برخى تصاوير و به احتمال ، اسنادى كه در آرشيوهاى دوره سلطنت عثمانى بر جاى مانده، قابل رؤيت اند .

مزار امام عليه السلام در قرن پانزدهم هجرى

در زمان سلطه حزب بعث بر عراق ، بروز مشكلات سياسى ميان ايران و عراق ، سبب شد تا ايرانيان از مشاركت در بازسازى امور عتبات ، باز بمانند .
آخرين هجوم و تخريب و ايجاد تغييرات در حرم امام حسين عليه السلام و ابو الفضل العبّاس عليه السلام ، در حكومت بعثى ها ، در شعبان ۱۴۱۲ (مارس ۱۹۹۱ ميلادى) ، در انتفاضه و قيام مردم عليه حكومت بعثى اتّفاق افتاد و چندين روز متوالى در شهرهاى شيعه در جنوب عراق ، بويژه شهرهاى مقدّس كربلا و نجف، ميان نيروهاى بعثى و مردم ، درگيرى وجود داشت . در كربلا، بسيارى از مردم در خانه هاى ميان حرم امام حسين عليه السلام و حرم عبّاس عليه السلام ، پنهان شده بودند. زمانى كه بعثى ها غلبه كردند، تمام اين محلّه و بازار ميان آن (موسوم به بازار بينُ الحَرَمين) را تخريب و فضاى ميان دو حرم را كاملاً مسطّح نمودند ؛ جايى كه اكنون ، آن را «بين الحرمين» مى نامند .
همچنين نيروهاى بعثى پس از سركوبى قيام مردم در كربلا ، پناهندگان به هر دو حرم شريف را به گلوله بستند و عدّه فراوانى را در كنار ضريح مطهّر امام حسين عليه السلام ، به شهادت رساندند . در حمله بعثى ها ، خسارات فراوانى به هر دو بارگاه ، وارد شد و از جمله ، گنبدهاى هر دو مزار ، بر اثر اصابت گلوله توپ ، آسيب ديدند. البته دولت وقت عراق ، اندكى بعد ، به پاكسازى هر دو حرم و جبران آسيب هاى وارد