فصل دهم : تسبيح و نماز ، نزد قبر امام حسين عليه السلام
۱۰ / ۱
تسبيح ها و نمازهاى روايت شده پس از زيارت امام عليه السلام
۳۲۴۶.كامل الزياراتـ به نقل از ابو سعيد مدائنى ـ: بر امام صادق عليه السلام در آمدم و گفتم : فدايت شوم! به [ زيارت ] قبر حسين عليه السلام بروم ؟
فرمود : «آرى . اى ابو سعيد ! به زيارت قبر حسين عليه السلام ، پاك ترينِ پاكان ، پاكيزه ترينِ پاكيزگان ، و نيكوكارترينِ نيكوكاران برو و ـ اى ابو سعيد ـ هنگامى كه او را زيارت كردى ، نزد سرش ، هزار مرتبه تسبيح امير مؤمنان عليه السلام را مى گويى و نزد پاهايش ، هزار مرتبه تسبيح فاطمه عليهاالسلام را مى گويى . سپس نزد او دو ركعت ، نماز مى گزارى كه در آنها [سوره هاى ] يس و الرحمن را مى خوانى . چون چنين كردى ، خداوند ، پاداش آن را برايت مى نويسد ، إن شاء اللّه تعالى !».
گفتم : فدايت شوم! تسبيح على و فاطمه عليهما السلام را به من بياموز .
فرمود : «باشد . اى ابو سعيد ! تسبيح على عليه السلام اين است :
منزّه است خدايى كه خزانه اش پايان نمى پذيرد ! منزّه است خدايى كه نشانه هايش از ميان نمى رود ! منزّه است خدايى كه آنچه نزد اوست ، نابود نمى شود ! منزّه است خدايى كه كسى را در حكمرانى اش ، شريك نمى كند ! منزّه است خدايى كه افتخار و بزرگى اش از هم نمى پاشد ! منزّه است خدايى كه مدّتش گسسته نمى شود ! منزّه است خدايى كه خدايى جز او نيست!
و تسبيح فاطمه عليهاالسلام چنين است :
منزّه است شكوهمندِ والاى بزرگ ! منزّه است عزّتمند برافراشته رفيع ! منزّه است قدرتمند شوكتمندِ كهن ! منزّه است شادمانِ زيبا ! منزّه است كسى كه رَداى نور و وَقار به تن كرده است ! منزّه است كسى كه ردّ پاى مورچه را در تخته سنگ نرم و حركت پرنده را در هوا مى بيند !» .
