تصاویر بسیار زیبا از هتل و امکانات آن و محیط پیرامونی‌اش ارائه می‌کنند که هر بیننده‌ای را بهت‌زده می‌کند؛ اما وقتی مسافر به آنجا سفر می‌کند، تفاوت زیادی بین آن تصاویر با واقعیت مشاهده می‌کند. این گونه عملکرد قطعاً از مصادیق غش و فریب بوده، عملی غیراخلاقی از سوی هتلداران به شمار می‌آید.
اما گاه ارائه نکردن خدمات به دلیل مجاز نبودن آن از نظر شرعی بوده است. برای مثال سرو مشروبات الکلی، خوردنی‌های حرام و نجس، و نیز ارائه خدمات غیرمجاز مانند استخر و سونای مختلط، در هتلداری اسلامی، از نظر شرعی جایز نیست. این امر بدان معناست که حتی اگرچه هتل در ارائه خدمات و انواع پذیرایی‌های یادشده توانمند باشد، بر اساس وظیفه شرعی مجاز نیست به مهمان خود اینگونه خدمات ارائه کند. بدیهی است در چنین شرایطی نیز اطلاع‌رسانی مناسب و بموقع به مهمان برطرف‌کننده مشکل خواهد بود و از این طریق حقی از مهمان یا مسافر ضایع نخواهد شد. مؤلف کتاب اصول مشتری‌مداری می‌نویسد:
۰.«ما در پایان عصر تبلیغات و آغاز عصر اطلاع‌رسانی هستیم. این موضوع به این معناست که اطلاع‌رسانی اهمیتی به‌مراتب بیشتر از تبلیغات پیدا کرده است... مشتری دوست دارد و حق دارد بداند که کالا یا خدماتی که قرار است دریافت کند، چه برتری یا فرقی با کالا یا خدمات مشابه دارد».
در این میان راهکار مقابله با کم شدن انگیزه جهانگردان برای سفر به مناطق اسلامی، جایگزین کردن برخی خدمات اختصاصی به جای
