چهار ارزش عبارت‌اند از: جان مردم، تمامیت ارضی کشور، استقرار سیستم سیاسی و اقتصادی، و استقلال و حاکمیت کشور.^۱

بر اساس آنچه گذشت، امنیت ملّی یکی از پدیده‌های جغرافیای سیاست است که برای هر کشور ضروری‌ترین نیاز و مهم‌ترین ارزش تلقی می‌شود؛ به گونه‌ای که هر حکومتی، سیاست‌ها و راهبردهای خود را در جهت نیل به امنیت ملّی و حفظ آن اتخاذ و توجیه می‌کند.^۲ از‌این‌رو اصل حفظ امنیت کشور از مهم‌ترین اصول در حاکمیت شمرده شده، از اهداف عالی حکومت است و همواره در رأس امور قرار دارد و آن هنگام که عزت ملی، استقلال و یا دین و اعتقادات یک ملت مورد تعدی و تجاوز قرار بگیرد، حکومت‌ها امنیت را در خطر دیده، برای پاسداری از آن وارد منازعه و جنگ با متجاوز می‌شوند و این حق را برای خود به رسمیت می‌شناسند.

علاوه بر آنچه گذشت، امنیت از مهم‌ترین نیازهای بشر و عاملی مهم در جهت رشد و توسعه همه‌جانبه یک کشور و ملت خواهد بود و بدون آن جامعه روی سعادت، ثبات، پیشرفت و توسعه را نخواهد دید.

امنیت آنچنان از اهمیت برخوردار است که از نگاه آموزه‌‌های دینی نیز مخفی نمانده است؛ ازاین‌رو می‌بینیم که در بیان رسول خدا صلّی الله علیه و آله آمده است:

برخوردار خواهد بود. از‌این‌رو حکومت‌ها برقراری امنیت ملی را مهم‌ترین وظیفه خود قلمداد و تلاش می‌کنند تا کشور در معرض تهدید بیگانگان نباشد و آرامش عمومی سایه دلنشین خود را در سراسر کشور بگستراند. در تعریف لغوی «امنیت» گفته شده است:

۰.«حالت فراغت از هر گونه تهدید یا حمله و یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله را امنیت گویند».^۱

در بیان مفهوم امنیت ملّی گفته شده است: امنیت ملی وجود شرایطی است که افراد ملت نسبت به سلامت جان، مال، معیشت، ناموس، عقاید، حقوق اساسی، مقدّسات، حفظ تمامیت ارضی کشور، حفظ استقلال، حفظ اقتدار و اعتبار ملّی، حفظ نهادها و ثروت‌های ملّی و به طور کلی تأمین همه ارزش‌هایی که در گستره چتر منافع ملّی قرار دارند، به طور نسبی اطمینان حاصل کنند.^۲

البته امنیت ابعاد مختلفی دارد که مهم‌ترینِ آن «امنیت فردی»^۳، «امنیت اجتماعی»^۴، «امنیت ملی» و «امنیت بین‌المللی»^۵ است.

در امنیت ملّی پاسداری و محافظت از چهار ارزش ملاک است. این