۳۲. سیّد مصطفى خمینى (۱۳۰۹ ـــ ۱۳۵۶ش)

سیّد مصطفى خمینى، فرزند ارشد امام خمینى، در قم به دنیا آمد و همراه امام از ایران به ترکیه و عراق رفت. وى علاوه بر حضور در درس پدر، تدریس هم داشت و افزون بر اجتهاد در فقه و اصول، در علوم معقول و منقول نیز داراى تبحّر بود. وى در یکم آبان ۱۳۵۶ ش در ۴۷ سالگى در نجف به طور مشکوکى در گذشت و در جوار امیر مؤمنان علیه السلام به خاک سپرده شد. معروف بود که وی به دست عوامل ساواک شهید شده است. به فرموده امام خمینى، این حادثه از «الطاف خفیّه الهى» بود؛ زیرا مجالس یادبودش، زمینهساز حمایتهاى گسترده مردم از امام بر ضدّ حکومت شاه گردید و به پیروزى انقلاب اسلامى در ایران انجامید. وی در ایوان طلاى حرم امام علی علیه السلام در اتاق کوچکى بین مناره شمالى و مقبره علّامه حلّى، به خاک سپرده شد.^۱

۳۳. شهید سیّد محمّدباقر صدر (۱۳۵۳ ـــ ۱۴۰۰ق)

شهید سیّد محمّدباقر صدر، در کاظمین به دنیا آمد. وى داراى استعدادی شگرف بود و به سرعت به مدارج بلند علمى دست یافت و در سنین جوانى، آثار ارزندهاى در رشته‌هاى گوناگون تألیف نمود. وى عالمى مجاهد بود و توسّط رژیم بعث عراق، تحت فشارهاى سنگین، چون حصر و زندان و شکنجه قرار گرفت. سرانجام به همراه خواهر دانشمندش بنت الهدى، در نوزدهم فروردین ۱۳۵۹ ش توسّط صدام، مظلومانه به شهادت رسید و در وادى السلام دفن گردید. سپس به نقطه کنونى منتقل گردید و اکنون داراى بارگاه باشکوهى است.^۲

نجف اشرف، در بیت فقاهت به دنیا آمد. وى در عرصه علم و مبارزه، شاخص بود و آثار گرانسنگى چون مستمسک عروة الوثقى به نگارش در آورد. در عرصه سیاسى با رژیم بعث به مقابله پرداخت و فشارهاى بسیارى را تحمّل کرد. آن رژیم سفّاک، شمار زیادی از خاندان حکیم را به شهادت رساند. پیکر او در کتابخانهاش جنب مسجد هندى در ابتداى شارع الرسول، به خاک سپرده شد.^۱

۳۰. علّامه امینى (۱۳۲۰/ ۱۳۲۲ ـــ ۱۳۹۰ق)

عبد الحسین امینى نجفى، مشهور به «علّامه امینى»، در تبریز متولّد شد. وى از علماى بهنام شیعه و نویسنده دائرة المعارف گرانسنگ الغدیر است. بیشتر ساعات عمرش به تحقیق و مطالعه مىگذشت و در تفسیر، حدیث، تاریخ و علم رجال، صاحبنظر بود. وى در دوازدهم تیر ۱۳۴۹ ش در تهران وفات یافت و در نجف اشرف در جنب کتابخانهاش در شارع الرسول، دفن شد.^۲

۳۱. سیّد محمود شاهرودى (۱۳۰۱ ـــ ۱۳۹۴ق)

سیّد محمود شاهرودى، یکى از فقها و زُعماى بزرگ بهنام حوزه علمیّه نجف بود و در ابتداى درب رواق ابو طالب (بالاسر)، سمت غرب حرم مطهّر امام علی علیه السلام، دفن گردید.^۳