است که از شاهکارهاى علمى و اعتقادى و ادبى تشیّع بلکه جهان اسلام به شمار مىرود. وى در لبنان وفات نمود و پس از تشییع در بیروت، کاظمین، بغداد، کربلا و نجف، در حجره ۴۸ (مسجد عمران بن شاهین) سمت صحن شرقى در کنار باب طوسى، دفن شد.^۱

۲۷. سیّد عبد الهادى شیرازى (۱۳۰۵ ـــ ۱۳۸۲ق)

سیّد عبد الهادى شیرازى، فرزند سیّد اسماعیل، در سامرّا به دنیا آمد. وى یکى از فقهاى پرهیزگار و نامدار شیعه بود که پس. از وفات آیة اللّه بروجردى (م ۱۳۸۰ ق)، مرجعیت شیعه و تصدّى حوزه بزرگ نجف، به او واگذار شد. او در مقبره جدّش میرزاى بزرگ شیرازى به خاک سپرده شد.^۲

۲۸. شیخ آقابزرگ تهرانى (۱۲۹۳ ـــ ۱۳۸۹ق)

شیخ آقابزرگ تهرانى، فقیه و کتابشناس نامور شیعى، در تهران به دنیا آمد. وى با تألیف دائرة المعارف بزرگ الذریعة و کتاب طبقات أعلام الشیعة، گامی بزرگ در شناسایى آثار و نسخ خطى اسلامى در حوزه‌هاى مختلف علوم برداشت. سرانجام پس از عمرى تلاش خستگىناپذیر، در نجف اشرف در گذشت و طبق وصیّتش، در کتابخانهاش در انتهاى شارع الرسول به خاک سپرده شد.^۳

۲۹. سیّد محسن حکیم (۱۳۰۶ ـــ ۱۳۹۰ق)

سیّد محسن حکیم (بزرگ خاندان حکیم) مرجع بزرگ شیعیان، در

۲۴. سیّد على قاضى طباطبایى (۱۲۸۲ ـــ ۱۳۶۶ق)

سیّد على قاضى طباطبایى، در تبریز به دنیا آمد. این عارف و عالم برجسته، فرزند آیة اللّه سیّد حسین قاضى و از شخصیتهاى کمنظیر معاصر عرفان در شیعه است. او استاد بزرگانى چون علّامه سیّد محمّدحسین طباطبایى و آیة اللّه محمّدتقی بهجت بوده است. پیکرش در قبرستان وادى السلام نجف، نزد پدرش، به خاک سپرده شد.^۱

۲۵. شیخ محمّدحسین کاشف الغطا (۱۲۹۴ ـــ ۱۳۷۳ق)

شیخ محمّدحسین کاشف الغطا در محلّه عماره نجف دیده به جهان گشود. پدر او شیخ على (م ۱۲۵۳ ق) و جدّش شیخ جعفر کاشف الغطا (م ۱۲۲۸ ق)، پرآوازهترین افراد این خاندان اند. وى هماره در مسائل سیاسى ورود مىکرد. نظریّه ولایت فقیه وى و کتابهاى سودمندش از جمله کتاب أصل الشیعة و اُصولها قابل توجّه اند. وى در آرامگاه خانوادگى در محلّه العماره در شمال غربى حرم مطهّر امام علی علیه السلام، شارع امام زین العابدین غربى است.^۲

۲۶. سیّد عبد الحسین شرفالدین(۱۲۹۰ ـــ ۱۳۷۷ق)

سیّد عبد الحسین شرف الدین، در کاظمین متولّد شد. وى علاوه بر تحقیق و مناظرات علمى و اعتقادى، به مرتبه بلند فقاهت و اجتهاد دست یافت. بسیارى از آثار خطّى شرف الدین، در کشاکش مبارزه و هجرت، به دست فرانسویان به آتش کشیده شد. با این حال، آثار قلمىِ جاودانى چون: الفصول المهمّة و المراجعات از او بر جاى مانده