اراده مى‌شود و در صورتى که به شخصیتى حقوقى و یا معانى دیگر افزوده شود، حقیقت مضافٌ إلیه را بیان می‌کند، مانند: «بیت علم» که به معناى خاندانى است که به گونه‌ای با دانش، در ارتباط‌اند و یا «بیت مرجعیّت»، یعنى خاندانى که با مرجع دینى مسلمانان، ارتباط نزدیک دارند. در اینجا «بیت نبوّت»، به کسانى اطلاق مى‌شود که با حقیقت نبوّت ـــ که جایگاه تجلّى اسما و صفات الهى است ـــ، مرتبط هستند و ارتباط زمینیان با آسمانیان را فراهم می‌کنند.^۱

از امام باقر علیه السلام روایت شده که در تبیین این آیه می‌فرماید:

۰.هِىَ بُیُوتاتُ الأنبِیاءِ وَ الرُّسُلِ وَ الحُکَماءِ وَ أئِمَّةِ الهُدىٰ.^۲

۰.منظور [از «بیوت» در آیه]، سراهاى پیامبران و فرستادگان [خداوند] و انسان‌های حکیم و پیشوایان هدایت است.

جمله (فَجَعَلَکُمْ فى بُیُوتٍ أَذِنَ اللّٰهُ أَنْ تُرفَعَ و یُذکَرَ فیهَا اسمُهُ) که در زیارت جامعه کبیره خطاب به اهل‌بیت علیهم السلام آمده^۳ نیز همین معنا را تأیید می‌کند. بنا بر این، عبارت یاد شده، حامل این پیام مهم است که هرکس طالب نور خدا و هدایت الهى است، باید به خانه‌هاى یاد خدا ـــ که خاندان رسالت‌اند ـــ، مراجعه کند.

استمرار حیات اهل‌بیت علیهم السلام

نکته شایان توجّه در بهره‌گیری از انوار خاندان رسالت، این است که زندگى حقیقى آنان پس از پایان زندگىِ ظاهر، همچنان ادامه دارد. از این‌رو، هنگام اِذنِ دخول به اعتاب مقدّسه، مىگوییم:

اَللّهُمَّ إنّى أعتَقِدُ حُرمَةَ نَبِیِّكَ فى غَیبَتِهِ، کَما أعتَقِدُ فى حَضرَتِهِ، وَ أَعلَمُ

أجمَعینَ ـــ مِن دَلالاتِ اللّهِ وَ آیاتِهِ الَّتی یُهتَدىٰ بِها إلَى التَّوحِیدِ وَ مَصالِحِ الدِّینِ وَ شَرائِعِ الْإسلامِ وَ الفَرائِضِ وَ السُّنَنِ.^۱

۰.این، مَثَلى است که خداوند در باره ما زده است. بنا بر این، پیامبر صلّی الله علیه و آله و ائمّه ـــ که درودهاى خداوند بر آنان باد ـــ، از نشانه‌ها و علائم وجود خدا هستند که به واسطه آن‌ها، به توحید و مصالح دین و شرایع اسلام و فرایض و سنن، راه بُرده مى‌شود.

چنان که روشنایى روز با پرتوافشانى خورشید، استمرار دارد و خورشید، براى راهنمایى عالَم مادّه، نورافشانى می‌کند تا جانداران، راه خود را گم نکنند، اهل بیت علیهم السلام نیز خورشید هدایتِ مردمان و بهترین راهنمایانِ جهان هستی‌اند که مردم را با توحید، مصالح دین و برنامه زندگى، آشنا می‌کنند و بی توجّهی به سفارش‌های ایشان، دورى از برنامه صحیح زندگى است.

اصلی‌ترین جایگاه نور الهى

در ادامه آیه نور، به جایگاهى اشاره مى‌شود که نور الهى را در آن جا باید جُست:

(فِى بُیُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَن تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَ الْأَصَالِ.^۲

[آن چراغ] در خانه‌هایى است که خداوند، رخصت داده است که بالا برده شوند و نام وى در آن‌ها، یاد شود و او را در آن جا، بامدادان و شبانگاهان، به پاکى بستایند).

واژه «بیوت» در این آیه، جمع «بیت» است و واژه «بیت» چنانچه به اشخاص و افراد حقیقى اضافه شود، معمولاً خانه مسکونى ایشان،