وَ ٱلْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ ٱلْقَدِيمِ ٣٩ لَا ٱلشَّمْسُ يَنبَغِى لَهَا أَن تُدْرِكَ ٱلْقَمَرَ وَ لَا ٱلَّيْلُ سَابِقُ ٱلنَّهَارِ وَ كُلٌّ فِى فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ٤٠ وَ ءَايَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِى ٱلْفُلْكِ ٱلْمَشْحُونِ ٤١ وَ خَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ٤٢ وَ إِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَ لَا هُمْ يُنقَذُونَ ٤٣ إلّا رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتَاعاً إِلَىٰ حِينٍ ٤٤ وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَ مَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ٤٥ وَ مَا تَأْتِيهِم مِّنْ ءَايَةٍ مِّنْ آيٰت رَبِّهِمْ إلّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ٤٦ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ ءَامَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ ٱللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إلّا فِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ ٤٧ وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هٰذَا ٱلْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ٤٨

ـــ (بلكه) فقط یك صیحه آسمانی بود، ناگهان همگی خاموش شدند! (۲۹) افسوس بر این بندگان كه هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینكه او را استهزا میكردند! (۳۰) آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک كردیم، آنها هرگز به سوی ایشان بازنمی گردند (و زنده نمی شوند)! (۳۱) و همه آنان (روز قیامت نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده كردیم و دانه های (غذایی) از آن خارج ساختیم كه از آن میخورند (۳۳) و در آن باغهایی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‌هایی از آن جاری ساختیم، (۳۴)تا از میوه آن بخورند در حالی كه دست آنان هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است! آیا شكر خدا را بجا نمی آورند؟! (۳۵) منزه است كسی كه تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین میرویاند، و از خودشان، و از آنچه نمیدانند! (۳۶) شب (نیز) برای آنها نشانهای است (از عظمت خدا) ما روز را از آن برمیگیریم، ناگهان تاریكی آنان را فرا میگیرد! (۳۷) و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) كه پیوسته بسوی قرارگاهش در حركت است این تقدیر خداوند قادر و داناست. (۳۸) و برای ماه منزلگاه‌هایی قرار دادیم، (و هنگامی كه این منازل را طی كرد) سرانجام بصورت «شاخه كهنه قوسی شكل و زرد رنگ خرما» در میآید. (۳۹) نه خورشید را سزاست كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشی میگیرد و هر كدام در مسیر خود شناورند. (۴۰) نشانهای (دیگر از عظمت پروردگار) برای آنان است كه ما فرزندانشان را در كشتیهایی پر (از وسایل و بارها) حمل كردیم. (۴۱) و برای آنها مركبهای دیگری همانند آن آفریدیم. (۴۲) و اگر بخواهیم آنها را غرق میكنیم بطوری كه نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات داده شوند! (۴۳) مگر اینكه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معیّنی از این زندگی بهره گیرند! (۴۴) و هر گاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست [از عذابهای الهی] بترسید تا مشمول رحمت الهی شوید!» (اعتنا نمیكنند). (۴۵) و هیچ آیهای از آیات پروردگارشان برای آنها نمی آید مگر اینكه از آن روی گردان می‌شوند. (۴۶) و هنگامی كه به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی كرده انفاق كنید!»، كافران به مؤمنان میگویند: «آیا ما كسی را اطعام كنیم كه اگر خدا میخواست او را اطعام میكرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشكارید»! (۴۷) آنها میگویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) كی خواهد بود؟! (۴۸) (امّا)

كَانَتْ إلّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ٢٩ يَا حَسْرَةً عَلَى ٱلْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إلّا كَانُوا بِهِ ‏يَسْتَهْزِءُونَ ٣٠ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ ٱلْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ٣١ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ٣٢ وَ ءَايَةٌ لَّهُمُ ٱلْأَرْضُ ٱلْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ٣٣ وَ جَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَ أَعْنَابٍ وَ فَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ ٱلْعُيُونِ ٣٤ لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَ مَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ٣٥ سُبْحَانَ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ ٱلْأَرْضُ وَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ٣٦ وَ ءَايَةٌ لَّهُمُ ٱلَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ٣٧ وَ ٱلشَّمْسُ تَجْرِى لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ ٱلْعَزِيزِ ٱلْعَلِيمِ ٣٨