١٧ قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ١٨ قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ أَئِن ذُكِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ١٩ وَ جَاءَ مِنْ أَقْصَا ٱلْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ ٱتَّبِعُوا ٱلْمُرْسَلِينَ ٢٠ ٱتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْراً وَ هُم مُّهْتَدُونَ ٢١ وَ مَا لِىَ لَا أَعْبُدُ ٱلَّذِى فَطَرَنِى وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ٢٢ ءَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ ءَالِهَةً إِن يُرِدْنِ ٱلرَّحْمٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّى شَفَاعَتُهُمْ شَيئاً وَ لَا يُنقِذُونِ ٢٣ إنّي إِذاً لَّفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ ٢٤ إنّي ءَامَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ٢٥ قِيلَ ٱدْخُلِ ٱلْجَنَّةَ قَالَ يَالَيْتَ قَوْمِى يَعْلَمُونَ ٢٦ بِمَا غَفَرَ لِى رَبّي وَ جَعَلَنِى مِنَ ٱلْمُكْرَمِينَ ٢٧ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ ٱلسَّمَاءِ وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ ٢٨ إِن

(۱۷) آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفته ایم (و وجود شما را شوم میدانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم كرد و شكنجه دردناكی از ما به شما خواهد رسید! (۱۸) ـــ (رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلكه شما گروهی اسرافكارید!» (۱۹) و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی كنید! (۲۰) از كسانی پیروی كنید كه از شما مزدی نمی خواهند و خود هدایت یافتهاند! (۲۱) من چرا كسی را پرستش نكنم كه مرا آفریده، و همگی به سوی او بازگشت داده می‌شوید؟! (۲۲) آیا غیر از او معبودانی را انتخاب كنم كه اگر خداوند رحمان بخواهد زیانی به من برساند، شفاعت آنها كمترین فایده ای برای من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! (۲۳) اگر چنین كنم، من در گمراهی آشكاری خواهم بود! (۲۴) (به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم پس به سخنان من گوش فرا دهید!» (۲۵) (سرانجام او را شهید كردند و) به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «ای كاش قوم من میدانستند... (۲۶) كه پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامی داشتگان قرار داده است!» (۲۷) و ما بعد از او بر قومش هیچ لشكری از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود (۲۸)

ٱلْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ٨ وَ جَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ٩ وَ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ ءَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ١٠ إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلذِّكْرَ وَ خَشِىَ ٱلرَّحْمٰنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَرِيمٍ ١١ إِنَّا نَحْنُ نُحْىِ ٱلْمَوْتَىٰ وَ نَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ ءَاثارَهُمْ وَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِى إِمَامٍ مُّبِينٍ ١٢ وَ ٱضْرِبْ لَهُم مَّثَلاً أَصْحَابَ ٱلْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا ٱلْمُرْسَلُونَ ١٣ إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ ٱثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ ١٤ قَالُوا مَا أَنتُمْ إلّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَا أَنزَلَ ٱلرَّحْمٰنُ مِن شَىْ‏ءٍ إِنْ أَنتُمْ إلّا تَكْذِبُونَ ١٥ قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ١٦ وَ مَا عَلَيْنَا إلّا ٱلْبَلَاغُ ٱلْمُبِينُ

را به بالا نگاه داشته است! (۸) و در پیش روی آنان سدّی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدّی و چشمانشان را پوشاندهایم، لذا نمی‌بینند! (۹) برای آنان

یكسان است: چه انذارشان كنی یا نكنی، ایمان نمی آورند! (۱۰) تو فقط كسی را انذار میكنی كه از این یادآوری (الهی) پیروی كند و از خداوند رحمان در نهان بترسد چنین كسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده! (۱۱) به یقین ما مردگان را زنده میكنیم و آنچه را از پیش فرستاده اند و تمام آثار آنها را مینویسیم و همه چیز را در كتاب آشكار كنندهای برشمردهایم! (۱۲) ـــ و برای آنها،

اصحاب قریه (انطاكیه) را مثال بزن هنگامی كه فرستادگان خدا به سوی آنان آمدند (۱۳) هنگامی كه دو نفر از رسولان را بسوی آنها فرستادیم، امّا آنان رسولان (ما) را تكذیب كردند پس برای تقویت آن دو، شخص سوّمی فرستادیم، آنها همگی گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم!» (۱۴) امّا آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشری همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزی نازل نكرده، شما فقط دروغ میگویید!» (۱۵) (رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است كه ما قطعاً فرستادگان (او) به سوی شما هستیم، (۱۶) و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشكار نیست!»