بُيوتٍ أذِنَ اللهُ أن تُرفَعَ ويُذكَرَ فيهَا اسمُهُ)۱، وجَعَلَ صَلاتَنا عَلَيكُم، وما خَصَّنا بِهِ مِن وِلايَتِكُم، طيباً لِخَلقِنا، وطَهارَةً لِأَنفُسِنا، وتَزكِيَةً لَنا، وكَفّارَةً لِذُنوبِنا، فَكُنّا عِندَهُ مُسَلِّمينَ بِفَضلِكُم، ومَعروفينَ بِتَصديقِنا إيّاكُم.
۰.گواهى میدهم که این [مقام]، در گذشته از آنِ شما بوده است و در آینده نیز براى شما باقی خواهد بود. و این که روانها و پرتو وجود و فطرت شما، همگى از یک جنساند: پاک و پاکیزهاند و هر کدام، از دیگرى پدید آمده است. خداوند، شما را نورهایى آفرید و بر عرشِ خود، محیط ساخت تا آن که بر ما به خاطر وجود شما، منّت گذاشت. آن گاه، شما را (در خانههایی که خداوند، رخصت داده که رفعت یابند و نام وی در آنها، یاد شود) جای داد و درود ما را بر شما قرار داد و دوستى با شما را ویژه ما کرد تا سرشتمان خوش و جانهایمان پاک و روحمان پاکیزه گردد و گناهانمان بخشیده شود. پس ما در پیشگاه خدا، به لطف و بزرگوارى شما، معترفیم و به تصدیق مقام شما، شناختهشدهایم.
۰.فَبَلَغَ اللهُ بِكُم أشرَفَ مَحَلِّ المُكَرَّمينَ، وأَعلىٰ مَنازِلِ المُقَرَّبينَ، وأَرفَعَ دَرَجاتِ المُرسَلينَ، حَيثُ لا يَلحَقُهُ لاحِقٌ، ولا يَفوقُهُ فائِقٌ، ولا يَسبِقُهُ سابِقٌ، ولا يَطمَعُ في إدراكِهِ طامِعٌ، حَتّىٰ لا يَبقىٰ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ، ولا نَبِيٌّ مُرسَلٌ، ولا صِدّيقٌ ولا شَهيدٌ، ولا عالِمٌ ولا جاهِلٌ، ولا دَنيٌّ ولا فاضِلٌ، ولا مُؤمِنٌ صالِحٌ ولا فاجِرٌ طالِحٌ،