۰.اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَيهِ وعَلىٰ خُدّامِهِ وأَعوانِهِ عَلىٰ غَيبَتِهِ ونَأيِهِ، وَاستُرهُ سَتراً عَزيزاً، وَاجعَل لَهُ مَعقِلاً حَريزاً، وَاشدُدِ اللّٰهُمَّ وَطأَتَكَ عَلىٰ مُعانِديهِ، وَاحرُس مَوالِيَهُ وزائِريهِ. اللّٰهُمَّ كَما جَعَلتَ قَلبي بِذِكرِهِ مَعموراً فَاجعَل سِلاحي بِنُصرَتِهِ مَشهوراً، وإن حالَ بَيني وبَينَ لِقائِهِ المَوتُ الَّذي جَعَلتَهُ عَلىٰ عِبادِكَ حَتماً وأَقدَرتَ بِهِ عَلىٰ خَليقَتِكَ رَغماً، فَابعَثني عِندَ خُروجِهِ ظاهِراً مِن حُفرَتي مُؤتَزِراً كَفَني؛ حَتّىٰ اُجاهِدَ بَينَ يَدَيهِ فِي الصَّفِّ الَّذي أثنَيتَ عَلىٰ أهلِهِ في كِتابِكَ، فَقُلتَ: (كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ)^۱.

۰.خدایا! بر او و بر خدمتگزاران و یاوران او در زمان غیبت و دوری‌اش، درود فرست و از او به خوبى محافظت فرما و برایش دژى استوار قرار ده و بر دشمنانش ـــ اى پروردگار ـــ به شدّت سخت گیر و دوستداران و زائرانش را نگهبان باش. خدایا! همچنان که دلم را به یاد او آباد ساختى، سلاحم را نیز براى یارى دادن به او برکشیده از نیام قرار ده، و اگر مرگ ـــ که آن را براى بندگانت گریزناپذیر قرار دادى و به واسطه آن، آفریدگانت را مقهور قدرت خویش ساختى ـــ نگذاشت که به دیدار او نایل آیم، به هنگام ظهورش مرا از گورم بر انگیز تا در حالى که کفن خویش را به میان بستهام، در رکاب او جهاد کنم، در آن صفى که در کتاب خود، اهل آن را ستوده‌ای و فرموده‌ای: (همچون بنایى سُربین هستند).

۰.السَّلامُ عَلَيكَ يا وَلِيَّ اللهِ، ائذَن لِوَلِيِّكَ فِي الدُّخولِ إلىٰ حَرَمِكَ، صَلَواتُ اللهِ عَلَيكَ وعَلىٰ آبائِكَ الطّاهِرينَ ورَحمَةُ اللهِ وبَرَكاتُهُ.^۱

۰.سلام بر تو، اى ولىّ خدا! به دوستدارت اجازه ورود به حَرَمت را بده. درودهای خدا و رحمت خدا و برکات او بر تو و بر پدران پاکت!

و سیّد ابن طاووس برای زیارت در زیرزمین آورده است:... بسم اللّه بگو و با وقار و آرامش، پایین برو و میان سرداب، دو رکعت نماز بخوان و بگو:

۰.اللهُ أكبَرُ اللهُ أكبَرُ، لا إلٰهَ إلَّا اللهُ وَاللهُ أكبَرُ، اللهُ أكبَرُ ولِلهِ الحَمدُ، الحَمدُ لِلهِ الَّذي هَدانا لِهٰذا، وعَرَّفَنا أولِياءَهُ وأَعداءَهُ، ووَفَّقَنا لِزِيارَةِ أئِمَّتِنا، ولَم يَجعَلنا مِنَ المُعانِدينَ النّاصِبينَ، ولا مِنَ الغُلاةِ المُفَوِّضينَ، ولا مِنَ المُرتابينَ المُقَصِّرينَ. السَّلامُ عَلىٰ وَلِيِّ اللهِ وَابنِ أولِيائِهِ، السَّلامُ عَلَى المُدَّخَرِ لِكَرامَةِ أولِياءِ اللهِ وبَوارِ أعدائِهِ، السَّلامُ عَلَى النُّورِ الَّذي أرادَ أهلُ الكُفرِ إطفاءَهُ فَأَبَی اللهُ إلَّا أن يُتِمَّ نورَهُ بِكُرهِهِم، وأَمَدَّهُ بِالحَياةِ حَتّىٰ يُظهِرَ عَلىٰ يَدِهِ الحَقَّ بِرَغمِهِم، أشهَدُ أنَّ اللهَ اصطَفاكَ صَغيراً، وأَكمَلَ لَكَ عُلومَهُ كَبيراً، وأَنَّكَ حَيٌّ لا تَموتُ حَتَّى تُبطِلَ الجِبتَ وَالطّاغوتَ.

۰.خدا بزرگ‌تر است، خدا بزرگ‌تر است. معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگ‌تر است. خدا بزرگ‌تر است و ستایش ویژه خداست. ستایش، خدایی را که ما را به این امر (ولایت ائمّه) هدایت فرمود و دوستان و دشمنانش را به ما شناساند و توفیق زیارت امامانمان را به ما ارزانى داشت و ما را نه از دشمنان کینه‌توز آنان قرار داد و نه از کسانى که در حقّ آنان غلو کردند و امر [خلق و روزی] را به آنان واگذار کردند، و نه از شککنندگان [در حقّانیت آنان]) و [کوتاهی ورزان]. سلام بر ولىّ خدا و زاده اولیاى خدا! سلام بر آن ذخیره شده براى عزّت بخشیدن به دوستان خدا و نابودى دشمنانش! سلام بر آن نورى که کافران خواستند آن را خاموش سازند؛ امّا خداوند اراده کرد که بر خلاف خواسته کافران، نور خود را به کمال رساند و او را عمرى طولانى بخشید تا به خلاف خواست آنان، حق را به دست او چیره گرداند! گواهى می‌دهم که خداوند تو را از همان کودکى [براى مقام امامت] برگزید و در بزرگ‌سالی، علوم خود را در تو به سر حدّ کمال رسانید و گواهى می‌دهم که تو زندهاى و نمىمیرى تا آن که تمام معبودهاى ساختگى و طغیانگران عالم را از میان بردارى.