۰.اُشهِدُ اللهَ [واُشهِدُ مَلائِكَتَهُ] واُشهِدُكَ يا مَولايَ بِهٰذا، ظاهِرُهُ كَباطِنِهِ، وسِرُّهُ كَعَلانِيَتِهِ، وأَنتَ الشّاهِدُ عَلىٰ ذٰلِكَ، وهُوَ عَهدي إلَيكَ وميثاقي لَدَيكَ، إذ أنتَ نِظامُ الدّينِ، ويَعسوبُ المُتَّقينَ، وعِزُّ المُوَحِّدينَ، وبِذٰلِكَ أمَرَني رَبُّ العالَمينَ، فَلَو تَطاوَلَتِ الدُّهورُ وتَمادَتِ الأَعمارُ، لَم أزدَد فيكَ إلَّا يَقيناً، ولَكَ إلَّا حُبّاً، وعَلَيكَ إلَّا مُتَّكَلاً ومُعتَمَداً، ولِظُهورِكَ إلَّا مُتَوَقَّعاً ومُنتَظَراً، ولِجِهادي بَينَ يَدَيكَ مُتَرَقَّباً، فَأَبذُلَ نَفسي ومالي ووُلدي وأَهلي وجَميعَ ما خَوَّلَني رَبّي بَينَ يَدَيكَ، وَالتَّصَرُّفَ بَينَ أمرِكَ ونَهيِكَ.

۰.خدا و ملائکه و تو را اى مولایم بر این [ادّعا] گواه می‌گیرم، ظاهر و باطن آن، یکسان است و نهان و آشکارش همسان، و تو هم شاهد باش که آن عهد و پیمانم نزد توست؛ زیرا تو رشته به سامان آورنده دین، سَرور پروا پیشگان و عزّت یکتاپرستان هستى و پروردگار جهانیان مرا به آن امر کرده است. پس اگر روزگار، طولانى و عمرها به درازا بکشد، جز یقین و محبّتم به تو افزون نمى‌شود و جز به تو اتّکا و اعتماد نمی‌کنم و جز ظهور تو را منتظر و چشم به راه نخواهم بود و جز جهاد کردن پیش روى تو را نخواهم پایید تا جان و دارایی و زن و فرزند و همه نعمت‌هایی را که پروردگارم به من داده است، پیش روى تو فدا کنم و در پى اجراى امر و نهى تو باشم.

۰.مَولايَ، فَإِن أدرَكتُ أيّامَكَ الزّاهِرَةَ، وأَعلامَكَ الباهِرَةَ، فَها أنَا ذا عَبدُكَ مُتَصَرِّفٌ بَينَ أمرِكَ ونَهيِكَ، أرجو بِهِ الشَّهادَةَ بَينَ يَدَيكَ وَالفَوزَ لَدَيكَ.

۰.اى مولاى من! اگر روزگارِ پرتوافشان و نشانه‌ای درخشانت را درک کردم، بنده تو و اجرا کننده امر و نهیَت خواهم بود و با آن، شهادت در پیش رویت و رستگارى در نزد تو را امید می‌برم.

۰.أشهَدُ أنَّكَ الحَقُّ الثّابِتُ الَّذي لا عَيبَ فيهِ، وأَنَّ وَعدَ اللهِ فيكَ حَقٌّ، لا أرتابُ لِطولِ الغَيبَةِ وبُعدِ الأَمَدِ، ولا أتَحَيَّرُ مَعَ مَن جَهِلَكَ وجَهِلَ بِكَ، مُنتَظِرٌ مُتَوَقِّعٌ لِأَيّامِكَ، وأَنتَ الشّافِعُ الَّذي لا تُنازَعُ، وَالوَلِيُّ الَّذي لا تُدافَعُ، ذَخَرَكَ اللهُ لِنُصرَةِ الدّينِ وإعزازِ المُؤمِنینَ، وَالاِنتِقامِ مِنَ الجاحِدينَ المارِقينَ.

۰.گواهى می‌دهم که تو حقّ ثابت بی‌عیبی و وعده خدا در باره‌ات راست است و از درازىِ غیبت و طول مدّت، به تردید نمی‌افتم و همراه کسانى که تو را نشناختند و بی‌خبر ماندند، سرگردان نمى‌شوم؛ بلکه چشم به راه و منتظر روزگار تو هستم و تو شفیع بی‌منازع [آخرت] و ولىّ بى مخالف [دنیا] هستى که خداوند تو را براى یارىِ دین و عزّت‌بخشى به مؤمنان و انتقام‌گیری از منکِران از دین بیرون رفته، ذخیره کرده است.

۰.أشهَدُ أنَّ بِوِلايَتِكَ تُقبَلُ الأَعمالُ، وتُزَكَّى الأَفعالُ، وتُضاعَفُ الحَسَناتُ، [وتُمحَى السَّيِّئاتُ]، فَمَن جاءَ بِوِلايَتِكَ وَاعتَرَفَ بِإِمامَتِكَ قُبِلَت أعمالُهُ، وصُدِّقَت أقوالُهُ، وتَضاعَفَت حَسَناتُهُ، ومُحِيَت سَيِّئاتُهُ، ومَن عَدَلَ عَن وِلايَتِكَ وجَهِلَ مَعرِفَتَكَ وَاستَبدَلَ بِكَ غَيرَكَ كَبَّهُ اللهُ عَلىٰ مَنخَرِهِ فِي النّارِ، ولَم يَقبَلِ اللهُ لَهُ عَمَلاً، ولَم يُقِم لَهُ يَومَ القِيامَةِ وَزناً.

۰.گواهى می‌دهم که [تنها] با ولایت تو اعمال پذیرفته می‌شود و کارها پاک و نیکی‌ها دوچندان می‌گردد. و بدی‌ها محو می‌شود. پس هر کس [در روز قیامت] ولایت تو را آورد و به امامت تو اعتراف کرد، اعمالش پذیرفته و گفتارش تصدیق و نیکی‌هایش دوچندان و زشتی‌هایش محو می‌شود، و هر کس از ولایت تو کناره گرفت و تو را نشناخت و دیگرى را جایگزین تو کرد، خدا او را به رو در آتش می‌اندازد و عملى را از او نمی‌پذیرد و روز قیامت، ترازویى برایش بر پا نمی‌کند.