۰.يا نورُ يا بُرهانُ، يا مُنيرُ يا مُبينُ، يا رَبِّ اكفِني شَرَّ الشُّرورِ وآفاتِ الدُّهورِ، وأَسأَلُكَ النَّجاةَ يَومَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ.
۰.اى نور، اى برهان، اى نور بخش، اى آشکار کننده، اى پروردگار من! گزند شرور و آفت‌های روزگاران را از من کفایت کن و از تو نجات می‌خواهم روزى که در صور دمیده می‌شود.
و براى [اجابت] هر چه میخواهى، دعا کن.۱
در حدیثی آمده است: شخصى به امام هادى علیه السلام گفت: سَرورم! به من دعایى آموزش ده که با آن به خداوند تقرّب جویم. ایشان فرمود: «این دعایى است که من در بسیارى از اوقات، خدا را با آن مى‌خوانم و از خداوند خواستهام که پس از من، هر کس در مزارم این دعا را بخواند، او را محروم نکند» و آن دعا این است:
۰.يا عُدَّتي عِندَ العُدَدِ، ويا رَجائي وَالمُعتَمَدُ، ويا كَهفي وَالسَّنَدُ، ويا واحِدُ يا أحَدُ، ويا قُل هُوَ اللهُ أحَدٌ، أَسأَلُكَ اللّٰهُمَّ بِحَقِّ مَن خَلَقتَهُ مِن خَلقِكَ ولَم تَجعَل في خَلقِكَ مِثلَهُم أحَداً، صَلِّ عَلىٰ جَماعَتِهِم وَافعَل بي ... [حاجات خود را بخواه].۲
۰.اى توشه من هنگام [نیاز به] توشه‌ها، و اى امید و مورد اعتمادم، و اى پناهگاه و تکیه‌گاهم، و اى یگانه،اى یکتا، و اى که گفتى: بگو او خداى یکتاست! خداوندا! به حقّ آفریده‌هایت که آن‌ها را آفریدی و در میان آفریدگانت، کسى را همانند آنان قرار ندادى، از تو می‌خواهم بر همگى آنان درود فرست و با من چنین و چنان کن.
