هر کس آن را بسیار [به جا] آورد، خیر بسیار [به جا] آورده است و هر کس کم [به جا] بیاورد، کمش می‌گذارند. زمانه‌ای شرافت دار را براى زیارتتان بجویید، که کارهاى نیک در آن‌ها، چند برابر می‌شوند، و آن، زمانه‌ای فرود فرشتگان براى زیارت اوست».
از زیارت امام حسین علیه السلام در ماه رمضان، سؤال شد. امام صادق علیه السلام فرمود: «هر کس خاشع و به حساب خدا [نه از روى ریا] و عذرخواه و آمرزش‌خواه، به سوى او برود و در یکى از سه شب نخست یا نیمه یا آخر ماه رمضان، نزد قبرش حاضر باشد، گناهان و خطاهایى که با دست خود کرده، از او فرو می‌ریزند، آن گونه که برگ‌های خشک با باد تند فرو می‌ریزند، تا آن جا که مانند روزى که مادرش او را زاده است، بى گناه می‌شود و با این همه، پاداشش، مانند پاداش کسى است که در آن سال، حج و عمره گزارده است و دو فرشته، او را ندا می‌دهند و همه جانداران، جز آدمیان و جنّیان، آن ندا را می‌شنوند. یکى از آن دو می‌گوید: «اى بنده خدا! پاک شدى. عمل، از سر گیر» و دیگرى می‌گوید: «اى بنده خدا! نیکى کردى. پس تو را به مغفرت و فضل خدا، مژده باد!»».۱
سیّد ابن طاووس همچنین نقل کرده است که: به امام صادق علیه السلام گفته شد: چه می‌بینی در کسى که شب نیمه ماه رمضان، نزد قبر حسین علیه السلام حضور می‌یابد؟
فرمود: «به به! هر کس شب نیمه ماه رمضان، نزد قبر او، پس از نماز عشا، ده رکعت نماز، افزون بر نماز شب بخواند و در هر رکعت، ده مرتبه «حمد» و «قُلْ هُوَ اللهُ» بخواند و از آتش [دوزخ] به خدا پناه ببرد، خداوند، او را رهیده از آتش می‌نویسد و نمىمیرد تا فرشتگانى را که او را به بهشت، بشارت می‌دهند و فرشتگانى را که او را از آتش، ایمن
