گفتم: آرى. من سُعد (گونهاى عطر) به همراه دارم.

جابر، از آن عطر بر سر و بقیّه بدنش زد و سپس پابرهنه رفت تا این که نزد سرِ امام حسین علیه السلام ایستاد و سه بار تکبیر گفت و سپس مدهوش به زمین افتاد. چون به هوش آمد، شنیدم که مى‌گوید:

۰.السَّلامُ عَلَيكُم يا آلَ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكُم يا صَفوَةَ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكُم يا خِيَرَةَ اللهِ مِن خَلقِهِ، السَّلامُ عَلَيكُم يا سادَةَ السّاداتِ، السَّلامُ عَلَيكُم يا لُيوثَ الغاباتِ، السَّلامُ عَلَيكُم يا سَفينَةَ النَّجاةِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا أبا عَبدِ اللهِ ورَحمَةُ اللهِ وبَرَكاتُهُ.

۰.سلام بر شما، اى خاندان خدا! سلام بر شما، اى گزیدگان خدا! سلام بر شما، اى گُزیدگان خدا از خلقش! سلام بر شما، اى سَرور سَروران! سلام بر شما، اى شیران بیشه ها! سلام بر شما، اى کشتى نجات! سلام و رحمت خدا و برکات او بر تو، اى ابا عبد اللّه!

۰.السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ عِلمِ الأَنبِياءِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ آدَمَ صَفوَةِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ نوحٍ نَبِيِّ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ إبراهيمَ خَليلِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ إسماعيلَ ذَبيحِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ موسىٰ كَليمِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ عيسىٰ روحِ اللهِ.

۰.سلام بر تو، اى وارث علم پیامبران! سلام بر تو، اى وارث آدم، گزیده خدا! سلام بر تو، اى وارث نوح، پیامبر خدا! سلام بر تو، اى وارث ابراهیم، خلیل خدا! سلام بر تو، اى وارث اسماعیل، ذبیح خدا! سلام بر تو، اى وارث موسى، همسخنِ خدا! سلام بر تو، اى وارث عیسى، روح خدا!

تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ)^۱،(وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ)^۲، اللّٰهُمَّ لا تَجعَلهُ آخِرَ العَهدِ مِن زِيارَتِهِ، وَارزُقنيهِ أبَداً ما بَقيتُ وحَييتُ يا رَبِّ، وإن مِتُّ فَاحشُرني في ‏زُمرَتِهِ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ.^۳

۰.(خدایا! آفریدگارِ آسمان‌ها و زمین، داناى نهان و آشکار! تو میان بندگانت در اختلاف‌هایشان، حکم مىرانى)، (و ستمکاران، به زودى خواهند دانست که به کجا باز می‌گردند).
خدایا! این را آخرین زیارت من از او، قرار مده و آن را تا همی‌شه بودنم و زنده ماندنم ـــ پروردگارا ـــ روزی‌ام ساز و اگر مُردم، مرا در گروه او محشور کن، اى مهربان‌ترین مهربانان!

زیارت جابربن عبدالله انصاری در روز اربعین

سیّد ابن طاووس از عطا(عطیّه عوفى)^۴ نقل کرده که مى‌گوید: روز بیستم ماه صفر، با جابر بن عبد اللّه بودم. هنگامى که به غاضریّه [در نزدیکى کربلا] رسیدیم، در نهر آن، غسل کرد و لباس پاکى را که همراه داشت، به تن کرد و سپس به من گفت: اى عطا! آیا چیز خوشبو کنندهاى با تو هست؟