روزى حسین علیه السلام در دامن پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله نشسته بود. سرش را به سوى ایشان کرد و گفت: اى پدر!. پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «بله، پسرکم!».
گفت: براى کسى که پس از وفات شما به زیارتتان بیاید، بى آن که قصد چیز دیگرى داشته باشد، چه چیزى (پاداشى) هست؟
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «پسرکم! هر کس پس از وفاتم به زیارت من بیاید بدون آن که قصد دیگرى داشته باشد، بهشت براى اوست، و هر کس پس از وفات پدرت، به قصد زیارتش، نه چیز دیگرى، نزد او بیاید، بهشت براى اوست و هر کس پس از وفات برادرت، به قصد زیارتش، نه چیز دیگرى، نزد او بیاید، بهشت براى اوست، و هر کس پس از وفات تو، به قصد زیارتت، نه چیز دیگرى، نزد تو بیاید، بهشت براى اوست».۱
در کتاب الکافى از معلّى نقل شده است:
امام حسین علیه السلام به پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله گفت: پدر عزیزم! پاداش زائر تو چیست؟
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «پسرکم! هر کس مرا در حال حیات یا پس از مرگم زیارت کند، یا پدرت یا برادرت یا تو را زیارت کند، بر گردن من، حق دارد که روز قیامت، او را زیارت کنم و از گناهانش رهایش سازم».۲
ابو عامر ساجى می‌گوید:
خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم و گفتم: اى پسر پیامبر خدا! پاداش کسى که قبر او (امیر مؤمنان علیه السلام) را زیارت کند و تربت
