فصل یکم: نجف

نجف، یکى از شهرهاى زیارتى عراق است که در استانی به همین نام واقع شده و به سبب وجود مزار شریف نخستین پیشواى شیعیان جهان، مورد توجّه بسیارى از مشتاقان و ارادتمندان اهل بیت است. این شهر در ۷۶ کیلومترى جنوب شرقى کربلا و ده کیلومترى جنوب غربى کوفه قرار دارد.

در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: در زمان توفان نوح، این جا مکانى مرتفع بود. سپس دریاچه‌ای پهناور در آن شکل گرفت که به «نى» اشتهار یافت. این دریاچه با گذشت زمان به تدریج خشک شد و به آن «نى جَفّ» گفتند؛ یعنى دریاى نى، خشک شد.^۱

این منطقه، علاوه بر نجف، به نام‌های دیگرى نیز شهرت دارد، از جمله: «الغرىّ» یا «غریّان». غرى، به معناى زیبایى است و هر بناى نیکى را غرى گویند. غریان کوفه هم از آن گرفته شده است.^۲

هنگامى که امام على علیه السلام به شهادت رسید، بر اساس وصیّت ایشان، فرزندانش او را شبانه به خاک سپردند. فرزندان امام، چند نقطه را براى دفن ایشان آماده کردند تا مکان قبر، پنهان بماند و خوارج و یاران معاویه، امکان جسارت به مرقد و قبر مطهّر را نیابند.