تُرزَقونَ، وأَشهَدُ أنَّ قاتِلَكَ فِي النّارِ، أدينُ اللهَ بِالبَراءَةِ مِمَّن قَتَلَكَ، ومِمَّن قاتَلَكَ وشايَعَ عَلَيكَ، ومِمَّن جَمَعَ عَلَيكَ، ومِمَّن سَمِعَ صَوتَكَ ولَم يُعِنكَ، يا لَيتَني كُنتُ مَعَكُم فَأَفوزَ فَوزاً عَظيماً.^۱

۰.و گواهى می‌دهم که تو و هر که با تو کشته‌شده، شهیدان زنده‌اید و نزد پروردگارت، روزى می‌خورید. و گواهى می‌دهم که کُشنده تو، در آتش است. با بیزارى جُستن از کُشندگانت و نیز کسانى که با تو جنگیدند و کسانی که بر ضدّ تو همراهی کردند و کسانى که بر ضدّ تو، نیرو گِرد آوردند و کسانی که صداى تو را شنیدند و به یاری‌ات نیامدند، فرمان خدا را گردن می‌نهم. کاش با شما می‌بودم و به رستگارى بزرگى، دست می‌یافتم!

۳/۴

زیارت ابوالفضل العبّاس علیه السلام

علمدار و سقّاى دشت کربلا، ابو الفضل العبّاس فرزند امیر مؤمنان علیه السلام و فاطمه اُمّ البنین (از قبیله بنی کلاب) در حدود سال ۲۶ هجرى به دنیا آمد. کنیه مشهور او «ابو الفضل» است و «سقّا» و قمر بنى هاشم از القاب اویند.

در دهم محرّم سال ۶۱ ق، در ۳۴ سالگى در کربلا توسّط زید بن ورقا و حکیم بن الطفیل، به شهادت رسید.^۲

از امام زین العابدین علیه السلام روایت شده که فرمود:

عبّاس علیه السلام نزد خداوند ـــ تبارک و تعالى ـــ منزلتى دارد که همه شهیدان در روز قیامت، به آن، غبطه میخورند.^۳

۰.السَّلامُ عَلَيكَ يَابنَ رَسولِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يَابنَ أميرِ المُؤمِنينَ، السَّلامُ عَلَيكَ يا أبا عَبدِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا سَيِّدَ شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ ورَحمَةُ اللهِ وبَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَيكَ يا مَن رِضاهُ مِن رِضَا الرَّحمٰنِ وسَخَطُهُ مِن سَخَطِ الرَّحمٰنِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا أمينَ اللهِ، وحُجَّةَ اللهِ، وبابَ اللهِ، وَالدَّليلَ عَلَى اللهِ، وَالدّاعِيَ إلَى اللهِ.

۰.سلام بر تو، اى فرزند پیامبر خدا! سلام بر تو، اى فرزند امیر مؤمنان! سلام بر تو، اى ابا عبد اللّه! سلام و رحمت خدا و برکات او بر تو، اى سَرور جوانان بهشتى! سلام بر تو، اى که خشنودی‌اش، خشنودى [خداى] رحمان است و ناخشنودی‌اش، ناخشنودى [خداى] رحمان! سلام بر تو، اى امین خدا و حجّت خدا و باب [و درگاه] خدا و راهنما به سوى خدا و دعوتگر به خدا!

۰.أشهَدُ أنَّكَ قَد حَلَّلتَ حَلالَ اللهِ وحَرَّمتَ حَرامَ اللهِ، وأَقَمتَ الصَّلاةَ وآتَيتَ الزَّكاةَ، وأَمَرتَ بِالمَعروفِ ونَهَيتَ عَنِ المُنكَرِ، ودَعَوتَ إلىٰ سَبيلِ رَبِّكَ بِالحِكمَةِ وَالمَوعِظَةِ الحَسَنَةِ.

۰.گواهى می‌دهم که تو، حلال خدا را حلال دانستى و حرام خدا را حرام دانستى و نماز را بر پا داشتى، و زکات دادی و امر به معروف و نهى از منکر نمودى و به راه خدایت، با حکمت و اندرز نیکو، فراخواندی.

۰.وأَشهَدُ أنَّكَ ومَن قُتِلَ مَعَكَ شُهَداءُ أحياءٌ عِندَ رَبِّكَ